شرکت اپل

از ویکی‌پدیا، دانشنامه? آزاد

پرش به: ناوبری, جستجو

برای دیگر کاربردها، اپل (ابهام‌زدایی) را ببینید.

شرکت اپل
Apple Inc.‎

لوگوی شرکت اپل
نوع شرکت	شرکت سهامی عام
بنیانگذاری	کوپرتینو، کالیفرنیا، آمریکا (1 آوریل 1976)
بنیانگذار(ها)	استیو جابز استیو وزنیاک رونالد وین
شعبه مرکزی	اینفینیت لوپ، کوپرتینو، کالیفرنیا
افراد مهم	استیو جابز (موسس، رئیس هیأت مدیره سابق، مدیر عامل سابق شرکت) تیم کوک (COO) پیتر اوپنهایمر (CFO) باب منسفیلد (مک و آیفون سخت افزار مهندسی) جاناتان ایوه (طراحی صنعتی)
محصولات	فهرست محصولات[نمایش]
خدمات	فروشگاه‌ها (خرده فروشی، آنلاین، برنامه، آیتونز، آیبوکز) موبایل‌می
درآمد	65?23 میلیارد دلار (سال مالی 2010)
سود خالص	14?01 دلار (سال مالی 2010)
دارایی کل	75?18 دلار (سال مالی 2010)
شمار کارکنان	49?400 نفر (2010)
شرکت‌های وابسته	بریبرن کاپیتل، شرکت فایل‌میکر
شعار	فکر متفاوت (به انگلیسی: Think Different)
وب‌گاه	apple.com

شرکت اَپِل (به انگلیسی: .Apple Inc) یک شرکت چند ملیتی آمریکایی است که در زمینه? طراحی و ساخت لوازم الکترونیکی مصرفی و نرم‌افزار کامپیوتر فعالیت می‌کند. این شرکت ابتدا با نام شرکت کامپیوتری اپل (.Apple Computer Inc) در شهر کوپرتینو در ایالت کالیفورنیا، واقع در دره سیلیکون کشور آمریکا تاسیس شد.

این شرکت در دهه‌? هفتاد میلادی با معرفی ریزرایانه‌های اپل 1، اپل 2، اپل 3 و پس از آن مکینتاش به بازار به آغاز و گسترش نوعی رایانه شخصی کمک فراوانی نمود.

اپل معمولاً به تولید سخت‌افزارهای نوین و دارای طراحی صحیح معروف است. از محصولات سخت‌افزاری این شرکت می‌توان آی‌پاد، آی‌مک، مک بوک و آی‌فون را نام برد.

همچنین این شرکت در زمینه تولید نرم‌افزار هم فعالیت دارد. نرم‌افزارهای آی‌تونز، آی‌لایف، آی ورک و سیستم‌عامل مورد استفاده در رایانه‌های این شرکت مک اواس ده نیز نمونه‌هایی از فعالیت نرم‌افزاری این شرکت هستند.

مدیریت اجرایی این شرکت برعهده استیو جابز بوده است. وی یک ماه قبل از مرگش از ریاست این شرکت استفعا کرد و به جای آن تیم کوک ریاست این شرکت را بر عهده گرفته است. استیو جابز وی همراه با استیو وزنیاک و رونالد وین ^[1] این شرکت را بنیانگذاری کردند. رونالد وین در کمتر از دو هفته سهام خود را واگذار کرد.^[2][3]

محتویات  [نهفتن]  1 تاریخچه 1.1 بنیانگذاری اپل (1976 تا 1980) 1.2 لیزا و مکینتاش (1981 تا 1989) 1.3 دوران طلایی (1989 تا 1991) 1.4 (1990 تا 1993)PowerBook و نزول 1.5 همکاری بزرگ (1994 تا 1997) 1.6 شروع دوباره (1998 تا 2005) 1.7 عصر اینتل (2006 تا کنون) 2 نماد اپل 3 تولیدات شرکت 4 جستارهای وابسته 5 پیوند به بیرون 5.1 پیوندهای رسمی 6 منابع

تاریخچه [ویرایش]

استیو جابز موسس شرکت اپل.

مرکز شرکت اپل در «اینفینیت لوپ» شهر کوپرتینو در ایالت کالیفرنیای آمریکا.

 

 

مایکروسافت

نوع شرکت	سهامی عام
محدوده فعالیت	جهانی
بنیانگذاری	4 آوریل 1975 آلبوکرکی، نیومکزیکو، ایالات متحده آمریکا[1]
بنیانگذار(ها)	بیل گیتس پل آلن
شعبه مرکزی	ردموند، واشینگتن
افراد مهم	بیل گیتس (مؤسس و مدیر اجرایی)[2] استیو بالمر (مدیرعامل) ری آزی (مدیر معماری نرم افزار)
محصولات	مایکروسافت ویندوز مایکروسافت آفیس ویژوال استودیو ایکس‌باکس ویندوز موبایل
درآمد	62?48 میلیارد دلار (2010)[3]
سود خالص	18?76 میلیارد دلار (2010)[4]
دارایی کل	46?17 میلیارد دلار (2010)[5]
شمار کارکنان	89?000 (2010)[6]
شعار	Your potential ، Our passion
وب‌گاه	Microsoft.com

مایکروسافت بزرگ‌ترین شرکت نرم‌افزاری جهان

^]

ظهور ویندوز [ویرایش]

نشان ویندوز در حال حاضر

آغاز فعالیتها [ویرایش]

ورودی ساختمان شماره 17 در محوطه اصلی شرکت در ردموند.

در 1994 مایکروسافت انکارتا را به راه انداخت؛ نخستین دانشنامه‌ای که روی کامپیوتر قابل اجرا بود. مایکروسافت با همکاری دریم ورکس در سال 1995 برای تولید سرگرمی‌های چندمنظوره یک شرکت جدید تأسیس کردند. پیش از ارائه ویندوز 95، مایکروسافت یک شرکت تجارت محور قلمداد می‌شد اما ویندوز 95 موجب شد که دیگر آن را یک شرکت مشتری محور بدانند. در سپتامبر 1995 دولت چین ویندوز را به عنوان سیستم‌عامل رسمی کشورش انتخاب کرد و از مایکروسافت خواست نسخه چینی ویندوز را برایشان آماده کند. اواسط دهه90 بیل گیتس تصمیم گرفت مایکروسافت را وارد دنیای اینترنت کند و "MSN" به وجود آمد. این یک سرویس آنلاین بود که قرار بود با آمریکن آنلاین (AOL) رقابت کند. بعد با همکاری ان‌بی‌سی، ایستگاه کابلی خبری "MSNBC" و مجله? آنلاین "Slate" به سردبیری مایکل کینسلی را تأسیس نمود. راه اندازی وب‌تی‌وی که امکان اتصال تلویزیون به شبکه را فراهم می‌کرد، از دیگر اقدامات مایکروسافت در سال 1996 بود.

فعالیتهای مستمر [ویرایش]

آرم شرکت مایکروسافت در ورودی اصلی محوطه شرکت. محوطه اصلی شرکت

در 1997 اینترنت اکسپلورر 4 همراه ویندوز به بازار آمد. اما دادگستری آمریکا به این دلیل که مایکروسافت با این کار از توافق‌نامه‌ای که در سال 1994 امضا کرده، تخطی نموده‌است، از آن‌ها خواست که دیگر اینترنت اکسپلورر و ویندوز را همراه هم به بازار نفرستند. در سال 1998 ویندوز 98 به همراه اکسپلورر SP4/0 SP1 و FAT32 به عنوان فایل سیستم عرضه گشت. در عین حال، جنجال‌های زیادی در پی افشای یادداشت‌های داخلی مایکروسافت در اینترنت به وجود آمد: «نرم‌افزارهای اوپن سورس تهدیدی جدی برای مایکروسافت به حساب می‌آیند.» این اسناد که به اسناد هالووین معروف شده‌اند، بخشی از این خطرات را عنوان کرده و در عین حال از فعالیت‌های مایکروسافت علیه لینوکس پرده برمی‌دارد. مایکروسافت نیز ضمن این که به صحت این اسناد اعتراف کرد، آن‌ها را صرفاً تحقیقات مهندسی دانست.

ایکس باکس 360 [ویرایش]

ایکس باکس 360

در نوامبر 2005، مایکروسافت دومین کنسول بازی خود را با نام ایکس باکس 360 به بازار عرضه کرد (لازم به ذکر است اولین نسخه کنسول مایکروسافت XBOX نام داشت) . مایکروسافت در زمینه رقابت با کنسول‌های بازی تجربیات خوبی بدست آورده بود و این بار کنسولی بسیار کامل‌تر و بهتر نسبت به اولین کنسول خود به بازار عرضه کرد. ایکس باکس 360 در دو مدل با نام‌های "Premium" و «Core System» عرضه شد. نسخه? «ایکس باکس 360 Premium» دارای دسته بی‌سیم، هارد درایو، ریموت کنترل و هدست می‌باشد ولی نسخه? «Core System» شامل دسته سیمی و بدون هارد درایو و وسایل جانبی می‌باشد. ایکس باکس 360 تقریباً یک سال زودتر از رقیبان خود یعنی پلی استیشن 3 و نینتندو Wii به بازار عرضه شد. ایکس باکس 360 پیشرفت‌های زیادی نسبت به کنسول قبلی خود کرده‌است و علاوه بر قدرت سخت‌افزاری، دارای طراحی فوق‌العاده زیبایی می‌باشد. ایکس باکس 360 فروش بسیار بهتری نسبت به کنسول قبلی مایکروسافت داشت.

سوارکاری از ورزش‌هایی است که در چند دهه? اخیر مورد توجه خاصی قرار گرفته‌است، با این وجود سابقه‌ای طولانی داشته‌است و می‌توان آن را از کهن‌ترین ورزش‌ها به‌شمار آورد. این ورزش امروزه نه تنها به عنوان یک رقابت سالم و مفید، بلکه به عنوان سرگرمی و به منظور گذراندن اوقات فراغت مورد توجه قرار گرفته‌است، و با این که نسبت به بسیاری از ورزش‌ها پرهزینه به نظر می‌رسد، هر ساله تعداد بیشتری طرفدار به سوی خود جلب می‌کند.

سوارکاری ورزش، هنر و روش‌هایی است که به سوار شدن و هدایت کردن اسب مربوط می‌شود. ویژگی این ورزش این است که انسان و مرکب (معمولاً اسب) را متحد می‌سازد، بنابرین موفقیت اسب و سوارکار به ارتباط و اعتماد و احترامی که آن دو برای یک دیگر قائل‌اند، بستگی دارد

تنیس روی میز یا پینگ پنگ ورزشی است که روی میز انجام می‌شود و دو یا چهار بازیکن در آن شرکت دارند و هر بازیکن یک راکت دارد و با بهره از آن به توپ ضربه می‌زند. توپ در این ورزش سبک و توخالی است. جنس میز از چوب و سخت است.

پیشینه [ویرایش]

خاستگاه این بازی بریتانیا است که در سالهای 1890-1880 شاهزادگان (زمان ملکه ویکتوریا) طبقه? بالا پس از خوردن ناهار برای سرگرمی به آن می‌پرداختند. گویا در آن زمان آن‌ها ترجیح می‌دادند تا به جای آنکه در زیر آفتاب تنیس بازی کنند به انجام ورزشی بپردازند که در زیر سقف باشد، پس تنیس روی میز را ساختند.

چگونگی بازی [ویرایش]

پس از ضربه? سرویس که می‌بایست در نیمه? زمین فرد آغازگر بر زمین بخورد? در ضربه‌های بعدی توپ باید فقط در نیمه? زمین طرف مقابل به زمین بخورد. دو نیمه? زمین با یک تور از هم جدا شده‌اند. اگر توپ در زمین حریف فرود نیاید یک امتیاز به حریف اضافه می‌شود و اگر توپ در زمین حریف فرود آید و پس از آن حریف نتواند توپ را به زمین طرف مقابل بزند یک امتیاز به فردی که ضربه را زده افزودده می‌شود.

اگر در ضربه اول، توپ پس از اینکه به زمین خورد، به تور بخورد و سپس در زمین حریف اصابت کند نت حساب میشود وفردیکه آغازگر است باید دوباره ضربه را بزند و هیچ امتیازی برای کسی حساب نمیشود

شناسه‌ها و تعاریف [ویرایش]

چکیده [ویرایش]

• رالی عبارت است از مدت زمانی که توپ در جریان بازی در گردش است.

• توپ از اخرین لحظه‌ای که به صورت ثابت در کف دست آزاد بازیکن قرار دارد، پیش از پرتاب برای زدن سرویس، رالی یک لت یا یک امتیاز محسوب می‌شود.

• یک لت عبارت است از یک رالی که نتیجه? آن در شمارش بازی منظور نمی‌شود.

• یک امتیاز عبارت است از یک رالی که نتیجه آن در شمارش بازی منظور می‌شود.

• دست بازی دستی است که راکت را می‌گیرد.

• دست آزاد دستی است که راکت را نمی‌گیرد.

• یک بازیکن زمانی به توپ ضربه وارد کرده‌است که با راکتی که در دست دارد و یا با قسمت زیر مچ دست بازی به توپ ضربه بزند.

• یک بازیکن زمانی در مقایل توپ انسداد ایجاد می‌کند که لباس وی یا آنچه همراه خود دارد در هنگام بازی با توپی که هنوز از خط انتهایی خود عبور نکرده و یا از زمان آخرین ضربه از سوی حریف با زمین بازی برخورد نداشته تماس حاصل کند.

• زننده سرویس بازیکنی است که اولین ضربه را در یک «رالی» به توپ وارد می‌کند.

• گیرنده سرویس بازیکنی است که دومین ضربه را در یک «رالی» به توپ وارد می‌کند.

• داور شخصی است که برای کنترل مسابقه منصوب می‌شود.

• کمک داور شخصی است که در زمان تصمیم گیری‌های ویژه به داور کمک می‌کند.

هر آنچه بازیکن پوشیده با همراه خود داشته باشد به غیر از توپ شامل همه لوازم و اشیایی است که در هنگام اغاز رالی مورد استفاده وی بوده‌است.

زمانی که توپ از هر منطقه‌ای به جز از قسمت بین تور و پایه آن و یا از قسمت بین تور و سطح بازی عبور کند، در واقع آن توپ از روی مجموعه تور یا دور تا دور آن «عبور کرده» تلقی خواهد شد.

• خط پایانی خطی است که به صورت فرضی در هر دو جهت امتداد داشته باشد.

الگو:کتاب کونگ فو

کنگ فو یا کانگ‌فو (به چینی: ??) یک عبارت مشهور چینی است که اغلب برای اشاره به انواع هنرهای رزمی چینی بکار می‌رود. معنای اصلی کونگ فو تا حدی از آنچه که این روزها از این لغت برداشت می‌شود متفاوت است.کونگ فو در اصل به معنای تخصص فرد در هر مهارتی - نه لزوماً رزمی- می‌باشداین رشته از تقلید نوع دفاع وحمله حشرات و حیواناتی مانند ملخ وگرگ استفاده میکند.

الگو:کتاب کونگ فو

کنگ فو یا کانگ‌فو (به چینی: ??) یک عبارت مشهور چینی است که اغلب برای اشاره به انواع هنرهای رزمی چینی بکار می‌رود. معنای اصلی کونگ فو تا حدی از آنچه که این روزها از این لغت برداشت می‌شود متفاوت است.کونگ فو در اصل به معنای تخصص فرد در هر مهارتی - نه لزوماً رزمی- می‌باشداین رشته از تقلید نوع دفاع وحمله حشرات و حیواناتی مانند ملخ وگرگ استفاده میکند.

تکواندو

از ویکی‌پدیا، دانشنامه? آزاد

پرش به: ناوبری, جستجو

دو تکواندوکار در حال مبارزه.

تکواندو (زبان کره‌ای: خط هانگول: ??? خط هانجا :???) یک ورزش رزمی کره‌ای و یکی از ورزشهای المپیکی است. تکواندو ورزش ملی کره جنوبی و دارای بیشترین تعداد ورزشکار در میان ورزش‌های رزمی در سراسر دنیا است.

فنون تکواندو از ورزش‌های سنتی تاریخ کره استخراج و پس از جنگ جهانی دوم با کوشش استادان هنرهای رزمی کره جنوبی در قالب یک ورزش رزمی مدرن به دنیای هنرهای رزمی عرضه شده‌است.

اگرچه این ورزش تأثیراتی از کاراته پذیرفته و شباهت‌هایی نیز با برخی سبک‌های جنوبی کونگ فو در آن به چشم می‌خورد، اما استیل خاص این رشته دفاعی که متکی بر ضربات پا با حداکثر قدرت وسرعت است و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن و طراحی فنون برای دور کردن مهاجم تاکید دارد، آن را از تمام سبک‌های رزمی موجود متمایز می‌کند.

محتویات  [نهفتن]  1 نام 2 تاریخچه 3 تکواندو نوین 4 پانویس‌ها 5 منابع 6 پیوند به بیرون

نام [ویرایش]

کلمه تکواندو از سه بخش تشکیل می‌شود:

• ? «تِ» = ضربه زدن دفاع کردن و شکستن توسط پا
• ? «کوان»= ضربه زدن دفاع کردن و شکستن توسط دست
• ? «دو» = راه و روش

تاریخچه [ویرایش]

قدمت این رشته به گواهی دیوارنگاره‌ها و نقاشی‌های به جا مانده در مقبره‌های «کاگجوچونگ» و «مویونگ چانگ» در کره شمالی (منچوری غربی) به بیش از 20 قرن پیش می‌رسد.- دریکی از این تصاویر مردی در حال اجرای یک فن دفاع با دست ترسیم شده که کاملاً مشابه ضربه اول گول ماگی (دفاع بالا) در تکواندو است. همین موجب شده تا تکواندو تاریخی کهن تر از سایر ورزشهای مرسوم در شرق آسیا مانند کاراته و کونگ فو داشته باشد.

شواهد قابل اعتمادی وجود دارد که شکل امروزین تکواندو از رشته‌های رزمی «سوباک» و «تکوان» که در دوران حکومت سلسله گوگوریو (37 ق.م تا 668 م) در شمال کره تمرین می‌شده، اقتباس شده‌است. در این دوران اهمیت زیادی به توانائیهای جنگی داده می‌شد و مسابقات منظمی برگزار می‌شد، شامل؛ رقص با شمشیر، تیراندازی، نبرد تن به تن، مبارزه‌ای که در آن دو نفر با شکستن یخ روی دریاچه وارد آب سرد شده و به مبارزه می‌پرداختند.

در دوران پادشاهی شیلا (57 م تا 935 م) که بر بخش‌های جنوبی شبه جزیره کره حکم می‌راند نیز توجه خاصی معطوف هنرهای رزمی بود. در این حکومت سازمانی نظامی، آموزشی، اجتماعی به نام «هوارانگ دو» وجود داشت، آموزش انواع هنرهای رزمی به ویژه سوباک نیز از جمله فعالیت‌های این سازمان بود.

اگرچه در این دوران هوارانگ دو فنون گلاویزی و ضربات دست فراوانی را وارد سوباک کرد، اما پس از آن میل چندانی به تمرین این نوع فنون در کره وجود نداشت و این رشته به شکل اولیه آن که بر مبنای ضربه زدن و جلوگیری از نزدیک شدن دشمن استوار بود، ادامه یافت. تکنیک‌های گلاویزی سوباک که «یوسول» نامیده می‌شد، بعدها با ورود به ژاپن پایه گذار ورزش «جودو» شد.

تمرین هنرهای رزمی در زمان امپراتوری قدرتمند «کوریو» (935 تا 1392) نیز رواج زیادی داشت، در جشن‌های سالانه گوناگونی که در این سلسله برگزار می‌شد، علاوه بر ورزشهای رزمی به مسابقات کشتی و چوگان نیز بهای زیادی داده می‌شد.

روی کار آمدن سلسله یی (1392 تا1910) که مبتنی بر تفکرات ایدئالیستی، رواج بودیسم و زدودن افکار کنفوسیوس از این کشور بود، کاهش نقش نظامیان در حکومت را نیز در پی داشت. این وضعیت اگرچه از رونق هنرهای رزمی کاست، اما تکامل این فنون تا هنگام اشغال کره توسط ژاپن در 1910 ادامه داشت.

در دوران حکومت استعماری ژاپن هنرهای رزمی بومی کره نیز مانند دیگر مظاهر فرهنگی این کشور با ممنوعیت مواجه شد، ژاپنی‌ها مدارس کاراته را در این کشور تأسیس و آموزش آن را جایگزین تکواندو کردند.

آموزش هنرهای رزمی کره‌ای در این دوران به طور مخفیانه در مناطق کوهستانی سخت‌گذر توسط گروه‌های کوچک ادامه داشت.

تکواندو نوین [ویرایش]

پس از پایان جنگ و آزادی کره ورزشهای رزمی سنتی این کشور تا حد زیادی با رشته‌های ژاپنی همانند کاراته، کندو و جودو آمیخته شده بود، در عین حال بسیاری از رزمی کاران کره هم با آموختن هنرهای رزمی چینی آن‌ها را وارد کره کرده بودند. در آن زمان بیشتر اصطلاح‌های «تانگ سو دو» و «کونگ سو دو» برای نام گذاری ورزشی که بعدها به تکواندو معروف شد، به کار می‌رفت.

تلاش برای بازسازی تکواندو و بازگرداندن آن به حالت اصلی خود در نهایت منجر به تبدیل این رشته به ورزش ملی کره و محبوبترین سبک رزمی در سراسر دنیا شد:

• 1959 - «انجمن تا سو دو» تأسیس شد. هدف این نهاد ایجاد یگانگی در هنرهای رزمی کره‌ای بود.^[1]
• 1962 – تکواندو به عنوان یک بازی رسمی به چهل و سومین دوره بازی‌های ملی کره جنوبی وارد شد.
• 1965 - «انجمن تا سو دو» به«انجمن تکواندو» تغییر نام داد.
• 1972 - کوکی وان تأسیس شد. این باشگاه تا امروز بالاترین مرجع فنی تکواندو بوده‌است.
• 1973 – تأسیس فدراسیون جهانی تکواندو(WTF)
• 1973 – برگزاری نخستین دوره بازیهای جهانی این رشته در کره با شرکت 200 ورزشکار از 19 کشور. آمریکا، تایوان و مکزیک در جدول رده بندی پس از کره قرار گرفتند.
• 1976 – شورای بین‌المللی ورزشهای نظامی «سیزم» تکواندو را به عنوان یکی از بازی‌های خود پذیرفت.
• 1983 – کمیته بین‌المللی المپیک «فدراسیون جهانی تکواندو» را به عنوان یکی از اعضای خود اعلام کرد.
• 1986 – برگزاری تکواندو به عنوان یک ورزش نمایشی در بازیهای آسیائی سئول.
• 1988 – برگزاری تکواندو به عنوان یک ورزش نمایشی در المپیک سئول.
• 1994 – تکواندو به عنوان یک رشته رسمی در بازی‌های آسیائی هیروشیما برگزار شد.
• 2000 - در المپیک سیدنی تکواندو دومین هنر رزمی آسیایی (پس از جودو) شد که به عنوان یک رشته رسمی در المپیک برگزار می‌شود.

بوکس یا مشت‌زنی یکی از رشته‌های ورزش رزمی است که در آن دو نفر با ضربات مشت با یکدیگر مبارزه می‌کنند.

تاریخچه? بوکس [ویرایش]

مسابقه ورزش بوکس بطور رسمی در ششصد و هفتاد و هفت سال قبل از مسیح در بیست و سومین بازی المپیک در هاین که اولین نبرد این ورزش است شروع شده و «ابراستوس» اهل سمیرنا در این مسابقه فاتح و قهرمان شناخته شد.

این‌که قدیمیترین نبرد بوکس به چه نوع صورت گرفت و چگونه با یکدیگر می‌جنگیدند معلوم نیست. چنانکه در تواریخ روم ذکر شده است که طرفین مشت‌های خود را به چرم‌های خامی محکم بسته و سعی می‌کردند که با ضربات محکمی از این مشت‌های سخت و سنگین حریف را از پای در آورند. البته این مسابقات بدون رعایت وزن بدن انجام می‌شد.

ملائکوماس که پدرش نیز چهل و پنج سال بعد از مسیح فاتح بوکس و قهرمان المپیک گردیده بود عموم رقیبهای خود را تنها با فن (نه با زور و قدرت) مغلوب می‌ساخت. مسابقه‌هایی که بدین صورت وقوع می‌یافت بدون انقطاع بود و دائماّ در میدان‌های مسابقه یک ورزشکار با قهرمانان آماده بنبرد بوده و هرکس که از بین تماشاچیان داوطلب مسابقه بود دست خود را بلند می‌کرد. ملائکوماس قهرمان رومی که در اکثر نبردها ورزشی بدین نوع فاتح می‌گردید بالاخره در یک مسابقه که حریف او کشته شد اشتهاری بسزا یافت. در این مسابقه‌ها قهرمانان دوره امپراتوری روم دستهای خود را باآلتی شبیه به دستکش که روی آن میخهای محکم فولادی کوفته شده بود مجهز می‌کردند و نیز یک نوع دستکش مخصوص دیگر که از چرمهای سخت و محکم در دست می‌گرفتند و مسابقه را شروع می‌کردند. با استفاده این دستکشها در هر مسابقه یکی از دو طرف حتماً سخت مجروح یا مقتول می‌شد سبب شد که مسابقه‌های بوکس بدین شکل ترک شود. در واقع بازی بوکس با از بین رفتن مسابقه‌های المپیک توأم گردیده و در سال 400 بعد از میلاد قهرمانان ورزشهای مختلف بوکس را به کلی فراموش کردند. در همان عصر یا چند قرن بعد ورزش کشتی گیری که مخاطرات ان کمتر از اینگونه بوکس‌ها نبود متداول شد و از ورزشهای عمومی گردید.

مقارن با آغاز قرن هیجدهم مجدداَ بازی بوکس و کشتی گیری که هر دو از بین رفته بودند شروع شد بطوریکه حکایت می‌شود یک نفر کشیش ایتالیایی که نامش «سن برنادن» بود به جوانان عصر خود فن بوکس را می‌آموخت و منظورش از این عمل این بود که دوئل (مبارزه با شمشیر) را که پیوسته به مرگ یکی از دو حریف پایان می‌یافت منسوخ نماید و به جای آن نبرد با مشت که خطر آن کمتر است متداول کند. سن برنادن رواج این فن را یک نوع احسان و نیکوکاری می‌دانست از این رو او را پدر بوکس نامیده اند.

در لندن هم یکی از استادان شمشیر بازی به نام جمس فیک مدرسه ورزش بزرگی دائر کرد که گذشته از تعلیم شمشیر بازی و نیزه‌پرانی و غیره فنون بوکس را نیز به شاگردان خود می‌آموخت.

جمس فیک برای مشت‌زنی قواعد و قوانین مخصوصی وضع نکرد بلکه مثل امروز محوطه‌ای که اطراف آن با طناب محصور است ایجاد کرد و به شاگردان خود چنین اجازه داد که در حین بوکس حق دارند یکدیگر را گرفته و به شکل کشتی به زمین زنند در این کشتی‌گیری هر کس که بر زمین نمی‌خورد فاتح محسوب می‌شد. برای این چنین مسابقه‌ها چنانکه ذکر شد قواعد خاصی وضع نشده بود از این لحاظ بسیار خطرناک می‌شد و داوطلبان بوکس پس از محاربه مشت و گلاویز شدن با یکدیگر گاهی هر دو به زمین می‌خوردند و در نتیجه تعیین و معرفی فاتح بسیار مشکل می‌شد.

پس از ایجاد بوکس به این صورت یکی از استادان ورزشکار انگلیسی موسوم به چک بروکتون در سال 1749 در مسابقه‌ای که داور قوانین و دستورات مخصوص وضع کرد وسعت میزان مسابقه و عده اشخاصی که حق ورود به محوطه میدان بازی را داشتند معلوم کرد. ولی هنوز این بازی به طور رسمی معمول نشده بود و در هر جا که مشت زن‌ها مسابقه می‌دادند پلیس آنها را متفرق می‌ساخت.

در قرن هیجدهم با اینکه انواع ورزشها در انگلستان بحد اعلاء ترقی خود رسید و قهرمانان بسیاری دیده می‌شد به این دلیل هیچ اهمیتی به این ورزش نمی‌دادند که آن را ورزشی خطرناک می‌دانستند زیرا تصور می‌شد که یکی از داوطلبان حتماً بایستی کشته یا سخت مجروح گردد.

جون جاکسون که از استادان بوکس قرن هیجدهم بود تدریجاً بوکس را رسمی کرد و چون خود استاد بی نظیری بود در هر مسابقه مبالغ هنگفتی عاید او گردید زیرا از همان موقع جوائز سنگینی برای قهرمانان این فن معین شده بود. این شخص اولین مشت زن و قهرمان عصر خود بود و توانسته بود این ورزش را در دنیا رواج دهد.

در سال 1835 جمس پورله ورزشکار انگلیسی این ورزش را به آمریکا برد. ولی پیشرفت آن به قدری سریع بود و به اندازه‌ای آمریکائی‌ها به این ورزش راغب بودند که در سال 1860 یعنی 25 سال پس از ورود این ورزش در آمریکا جون سن هیس آمریکایی توانست در سرزمین انگلستان که این بازی وضع شده و قرنها قهرمانان دنیا از آن مملکت بوده‌اند فاتح گردد و در تمام دنیا بی رقیب باشد.

با آنکه جک بروگتون مدتها بود که دست کش مخصوص بوکس را اختراع کرده بود ولی بیش از یکی دو مورد آن را به کار نبرده بودند و در اکثر مسابقه‌ها با مشت گره شده و بدون دست کش با یکدیگر می‌جنگیدند از همین جهت مدت مسابقه و دوره آن خیلی طول می‌کشید طویل‌ترین دوره‌ای بوکس که در سال 1824 در 23 ژوئیه بین قهرمانان آمریکائی میکه مادن و بیل هایس انگلیسی در انبرگ انگلستان انجام شد. این مبارزه جمعاَ شش ساعت و سه دقیقه بطول انجامید.

ورزش بوکس با وضعیت کنونی از سال 1890 یعنی پس از آنکه مارکیز کوئینزبری قواعد جدیدتری وضع کرد و استعمال دست کش بوکس را رسمی کرد شروع شد. او مدت هر دوره بوکس را سه دقیقه و فواصل بین دورها را یک دقیقه معین کرد و چون این دستور می‌توانست نتیجه نیکویی برای ورزیدن و رفع خستگی بشود از طرف عموم ورزشکاران دنیا قبول شد و طریقه‌ای که کینز معین کرده بود متداول و مرسوم گردید.

برای اولین دفعه مسابقه با وضع جدید در سال 1892 در هفتم سپتامبر در ارولئون بین جون سولیوان آخرین قهرمان مشت‌زن بدون دست کش که قهرمان تمام آمریکا بود و جوانی بیست و شش ساله موسوم به جمس می‌کوربت که او نیز آمریکائی و ار رقیب خود دو سال کوچک‌تر بود انجام و پس از 21 دوره (راند) مبارزه قهرمان قدیم دنیا که بدون دستکش عنوان و مقام عجیبی پیدا کرده بود مغلوب قهرمانی شد که با دستکش بوکس را آموخته بود.

تاریخچه? بوکس در ایران [ویرایش]

معروف است که هوارد باسکرویل از آمریکا که بعنوان مدرس کالج آمریکائی در تبریز(مدرسه مموریال) منصوب شده بود، نخستین کسی است که ورزش بوکس را به ایران آورد. او بعدها با مشروطه‌خواهان ایران همراه شد و در جریان جنگی کشته شد.

سالهایی که صنعت سینمای ایران ترقی کرد جوانان روی پرده سینما این ورزش را دیده و با خود تمرین می‌کردند چند نفری هم که در آن سالها برای تحصیل به خارج رفته بودند با این ورزش آشنا شدند. در سال 1314 یک مهندس اهل چکسلواکی موسوم به فایت که مامور ایران در کمپانی اشکودا در تهران شده بود وارد ایران شد. فایت یکی از قهرمانان معروف سنگین وزن اروپا بود و یک بار هم ماکس شملینگ آلمانی را مغلوب کرده بود. چند نفر از علاقه‌مندان در آن دوران نزد او مشغول به تمرین شدند که آقایان ناطقی (محصل مدرسه نظام) و استوار زنگنه پور از جمله این افراد بودند.

در همین سالها در بعضی از شهرهای ایران جوانان به این ورزش آشنا شدند برای مثال در مشهد منوچهر مهران و حسین بنایی و چند نفر دیگر نزد یک نفر آلمانی مهندس برق به تمرین این فن مشغول بودند.

از سال 1318 که به دستور رضا شاه مسابقات قهرمانی کشور رشته‌های مختلف ورزشی شروع شد تا سال 1324 این ورزش جزء برنامه نبود. علت اصلی نبودن وسائل و مربی و نبودن مقررات لازم بود. بالاخره در سال 1323 این ورزش مورد توجه اداره تربیت بدنی واقع شد و برای اولین دفعه بطور رسمی جزء برنامه مدارس و دانشکده‌ها شد. این مسابقه با وسائل و قضاوت آمریکایی‌ها و «محمد پور» و «عبدالله نادری» انجام شد. در سال 1324 برای اولین بار با کمک اولیای ارتش آمریکایی مقیم ایران و با واگذاری مقدار کافی وسائل و قضاوت و لوازم مورد احتیاج مسابقه دستجات آزاد انجام شد.

در المپیک 1948 لندن که ایران برای اولین بار در المپیک شرکت داشت. بوکسورها نیز به مسابقات اعزام شدند که به موفقیتی دست نیافتند. بوکس در ایران پس از فعالیتی 34 ساله با پیروزی انقلاب تعطیل شد. البته هیچ قانون یا فرمان رسمی یا فتوای مذهبی مشخصی مطرح نشد. این رشته در سال 1368 دوباره راه‌اندازی شد و احمد ناطق نوری که چندین سال نمایندگی مجلس را بر عهده داشت ریاست فدراسیون آن را برعهده گرفت اما همچنان مورد بی‌توجهی مسئولان حکومت قرار داشته است، به طوری‌که تنها پخش مستقیم تلویزیونی این رشته به دیدار فینال وزن 91- کیلو بازی‌های آسیایی دوحه بین علی مظاهری و حریف سوریه‌ای باز می‌گردد. به گفته? احمد ناطق نوری که همچنان (1388) ریاست فدراسیون را بر عهده دارد مقامات عالی جمهوری اسلامی از جمله سید علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی و حسین‌علی منتظری قائم مقام سابق رهبری با این رشته مخالف بوده‌اند هرچند دستوری مبنی بر ممنوعیت آن نداده‌اند: «ایشان [خامنه‌ای] یکی دو بار از اینکه بنده در بوکس هستم گلایه کردند و به اخوی ما [گفتند] که این احمد آقای شما چرا رفته بوکس را گرفته‌است. من به ایشان -اخوی‌مان- گفتم به ایشان بگویند اگر حرام است من دیگر انجام نمی‌دهم. یک بار هم در یک جمع عمومی گفتند من نمی‌دانم این آقای ناطق مجوز فدراسیون بوکس را از کجا گرفت. چون ممنوع نشده بود که مجوزش را بگیرم. یک عده بی‌خودی 10سال تعطیلش کرده بودند. آقای منتظری گفته بود: «این چه ورزشی است؟ وحشی‌گری است. ببندیدش.» یک عده آمدند بستند. فتوا هم نداده بود. در یک جمعی گفته بود.»^[1]

وزن دستکش [ویرایش]

وزن دستکش تا متوسط وزن 8 اونس؛ متوسط 10 اونس و برای سنگین وزن 12 اونس کمتر نباشد.

محل بوکس [ویرایش]

محل مسابقه بوکس رینگ نام دارد و از چهار طرف توسط 4 طناب با فاصله 30 ، 60 ، 90 و 120 سانتیمتر از زمین پوشیده شده است. قطر طنابها یک اینچ و روی آن توسط پارچه نرمی یا لاستیک پوشانده می‌شود. اندازه استاندارد رینگ بوکس آن از داخل طناب‌ها 6?10 × 6?10 متر مساوی با 20 ×20 فوت و از خارج 8 × 8 متر مساوی با 26 × 26 فوت است.

کف محوطه بوکس بایستی با تشک پوشانیده و روی تشک را نیز با برزنت محکم شده و توسط طناب به کف محوطه بسته شود.

اوزان مسابقه [ویرایش]

مسابقات بوکس آماتور در یازده گروه وزنی و مسابقات بوکس حرفه‌ای در پانزده وزن برگزار می‌شود.

نکاتی در مورد امتیازات مسابقه [ویرایش]

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی درباره? مشت‌زنی موجود است.

1- تعداد ضربات – ضرباتی که مطابق قانون و بدون دفاع به هدف اصابت نماید 2- . 3- حمله و روش صحیح بوکس لازم است کاملاً مورد نظر باشد. 4- ضربات خطا و غیر فنی حساب نمی‌شود 5- در موقعی که داور وسط خطا را دیده و تذکر می‌دهد در صورتی که از سه بار بیشتر تکرار شود امتیاز کسر شود توسط داورها ضربات صحیح بایستی با مشت بسته و با سطح جلو چهار انگشت و یا چهار بند دست زده شود. محل صحیح ضربات جلوی صورت و طرفین آن، جلوی بدن بالاتر از کمربند و طرفین ضربه زده شود، روی ساعد و بازو و دستکش امتیاز نخواهد داشت. نسبت به اتفاقات آنی تصمیم داور وسط قطعی است و در غیر این صورت کمیته مسابقات تصمیم لازم را می‌گیرد.