دوپینگ و اثرات منفی آن 

اقدام به مصرف این داروهای غیر مجاز ومصیبت بارمیکنند واگر کسی باشد که در مورد خطرات وعوارض این داروها با دلایل و مدارک سخن بگویدمیزان مصرف کاهش می یابد زیرا ورزشکار حاضر نخواهد بود یک عمر اتهام و بد نامی و عوارض کشنده این داروهارا بر خوشی لحظه ای قهرمان دوپینگ عبارت است ازتخدیرنمودن وافزایش کاذب قدرت ونیروی بدن با استفادهاز داروها وعوامل مختلف.اکثریت مردمو حتی ورزشکاران اطلاعات زیادی در مورد دوپینگ ونحوه انجام ان ندارند وفقط اسمی از ان شنیده ویا فقط می دانند که با دارو دوپینگ می کنندولی اینکه با چه دارویی ،بر ایشان علامت سوال است.

ثابت شده است که اکثر ورزشکاران از روی حس کنجکاوی وحتی در حین تمرینات عادی شدن در اثر مصرف این داروها ترجیح دهد .اصولا اولین سوالی که برای هر فرد مطرح می شود این است که چرا ورزشکاران از این داروها استفاده میکنند وبه کدام دارو ها،محرک ودوپینگ اطلاق می شود ؟
مردم عادی وتماشاگرانی که به ورزشگاه واستادیوم ورزشی می آیند تا بیشترین احساسات وتشویقهای خود را نثار قهرمان کنند هرگز از عمق واندازه رقابت سهمگینی که در میدان ورزشی جریان دارد آگاه نیستند.آنچه که در صحنه یک رقابت ورزشی می گذرد هیچ چیزی کمتر از یک جنگ واقعی وتمام عیار که چند سانتی متر،چندکیلو،چند گرم وچند ثانیه اختلاف می تواند یکی را قهرمان ودیگری را مغلوب،یکی رابه اوج و دیگری را به حضیض بر ساند اینجا است که معلوم می شود چرا شعار (پیروزی به هرقیمت) هدف ورزشکاران قرار می گیرد ومصرف انواع داروهای زیان بخش ومهلک رواج می یابد.
این موضوع بدیهی است که هر ورزشکاری الزاما قهرمان نیست ولی چون امروزه فقط قهرمانان را تحویل می گیرند و برای انها ارزش قائل می شوند ونه بازندگان را،لذا به هر قیمتی که شده سعی در قهرمان شدن دارندوقیمتی که برخی از ورزشکاران به شوق قهرمان شدن می پردازند بسیار گران است .
جوانی که تمام نیروی فکری ،روحی وجسمی خود را روی یک رشته از ورزش سر مایه گذاری کرده و نهایت آرزویش کسب یک مدال قهرمانی است ودر عین حال هم می بیند که اگر فقط چند کیلو اضافه تر،چند سانتی متر بلند تر وچند ثانیه زودتر به ثبت برساند به ارزویش می رسد دیگر هیچ تردیدی در مصرف قرص وامپول به خودراه نخواهد داد .چنین تردیدی را تنها یک شخصیت بارز ،اراده قوی واندیشه ای پر بار می تواند رقم بزند ومتاسفانه اینها را در دنیای حرفه ایها و نیمه حرفهایهای امروزی به مفت نمی خرند .
کمیته بین المللی المپیک ویا مقامات وترتیب دهندگان بازیها و مسابقات هر چه می خواهند بگویند و هر کاری می خواهند بکنند قدر مسلم این است که روزبه روزبر مصرف انواع مختلف داروها با ترکیبات استروئیدهای انابولیک،کوکائین،آمفتامین وسایر داروها ییکه در بیش از صدها نوع قرص و آمپول به کارمی روند افزایش خواهد یافت .
ورزشکاری که روزانه چندین ساعت تمرین میکند لا زم است تا مواد مورد نیاز سوخت وساز بدن وی تامین گرددو آیااین امر تنها با خوردن انواع غذاهای مختلف و رنگارنگ میسراست ؟البته کلیه نیازهای متا بولتیکی پایه بدن از طریق مصرف غذاهای پر پروتئین وانواع میوه ها امکان پذیر است ولی ایا همه افراد و ورزشکاران توانایی تهیه یک غذای گران قیمترا دارند و در ثانی ایا هر نوع مواد غذایی برای رفع احتیاجات فیزیولوژیک بدن
 که بالطبع به هنگام ورزش وفعالیت بالا می رود کافی است؟ پاسخ منفی است .حتی گاهی اوقات لازم می گردد ورزشکار روزانه قرصهای حاوی ویتامین واملاح مصرف نماید ولی متاسفانه  همین مصرفها وحس کنجکاوی وچشیدن مزه (احساس قدرت)وی را به سوی استفاده نابجا ودوپینگ سوق می دهد وپیشگیری از چنین امری  تقریبا بنا به دلایل گفته شده محال است .
در یک مجله خارجی نوشته بود:کسی که دوپینگ هم  نکند بد بخت می شود و کسی که دوپینگ بکند هم بد بخت می شود .در حالت اول به خاطر اینکه هیچوقت طعم قهرمان بودن را نخواهد چشید !البته این طور نیست که کسی ورزش بکند وقهرمان نشود بدبخت وبیچاره است بلکه این در دنیای ورزش است و مهمتر از ان بستگی به درک ،استنباط واحساس فرداز ورزش دارد .تجلیات خارجی زندگی یک شخص باز تاب وانعکاسی از افکار و احساسات درونی فرد استلذا اگر احساس بد بختی و در ما ندگی  نماید بطور اتو ماتیک در زندگی بیرونی وی متجلی خواهد شد و این امر نا گزیر از بروز است . در حالت دوم ،علت بد بختی به خاطر عوارض خطر ناک این دارو ها در دراز مدت است عوارضی که دو عضو حیاتی بدن یعنی کبد وکلیه در معرض ان قرار دارند و حالت روانی همچون افسردگی و کاهش شدیدنیروی جنسی.
در مورد زنان ورزشکاری که دوپینگ می کنند عوارض خطر ناکتروشدیدتر است که بعدا گفته خواهد شد ولی مسلما در خانمها تغییر صدا و خشن شدن ان و علائمی مانند Virilism  (پیدایش حالت مردانگی درزن)وHirsutism  (رویش غیر طبیعی مو) از عوارض جانبی اجتناب پذیر است .
 ورزشکار از خود می پرسد :از دارو استفاده کنم و به مدال برسم یا منصف باشم و نفر اخر شوم؟این یک سوالی است کاملا شخصی و اگر هدف مدال طلا باشد پاسخ به سوال انتخاب بین مرگ وزندگی است.با همه اینها ایا باز هم ورزشکاران باید چشم خود را بر روی حقایق تلخ ببندند و به شوق شهرت و عنوان ومدال همه چیز را زیر پا بگذارند حتی اخلاق وسلامتی خود را ؟البته دوپینگ واستفاده از این داروهای محرک حداقل سالی یک بار اشکال عمده ای ایجاد نمی کند ولی بدبختی اینجاست که وقتی یک بار از دارو استفاده کرد واثرات ان را دید دیگر برای بار دوم نمی تواند خود را متقاعد سازد که دو پینگ نکند اینجا ست که عوارض کشنده به سراغ وی خواهد آمد .
در اوایل اوریل 1987 بریژیت درسل چهره درخشان دو ومیدانی المان غربی به درد شدیدی در ناحیه پشت مبتلا شد وتلاش پزشکان در درمان وی به نتیجه ای نرسید ودرسل در دهم آوریل 1987 در حالیکه فقط 26 سال داشت در گذشت ومدتی بعد در سپتامبر همان سال معلوم شد که بریژیت در حدود 100 نوع دارو میخورده وتزریق می کرده است تا مدال طلای المپیک 1988 سئول را به چنگ اورد .
کارل لوئیس دونده مشهور امریکایی که در المپیک لوس آنجلس 1984 چهار مدال طلا را تصاحب کرد می گوید :بسیاری از برندگان مدال طلا از داروهای محرک و تقویت کننده استفاده می کنند این را همه میدانند و مانند روز روشن است .
نعیم سلیمانوف که به عنوان بهترین وقویترین وزنه بردار جهان شناخته شده وبنا به 0دلایلی به تر کیه پناهنده شد می گوید  : ما مجبور بودیم داروهای محرک وتقویت کننده مصرف کنیم وهر کسی که از این امر سر پیچی میکرد از تیم اخراج میشد واین پزشکان ودارو سازان هستند که با هم رقابت می کنند نه ورزشکاران و قهرمانان !
دکتر اندره اس ملنیک ،اهل شوروی سابق که اکنون به غرب پناهنده شده و قبلا در امور پزشکی ورزشی فعالیت می کرده است میگوید :به قهرمانان تیمهای شوروی استروئیدهای انا بولیزان وداروهای دیگر داده میشود تا به مدال برسند وی میگوید که مقامات شوروی بدون اعتنا به بهایی که برای اینکار می پردازند فقط به دنبال یک چیز هستند وان هم پیروزی است وبرای سلامتی وتندرستی ورزشکاران خود کوچکترین اعتنایی ندارند .
بدین ترتیب اندیشه های پاک کسانی که در 3 قرن پیش از میلاد مسیح بازی های المپیک را پایه گذاری کردند ،اکنون جلوه خود را از دست داده است .
قهرمانانی که قرار بود نمایندگان ملتها باشند وبر پایه دوستی و صلح وصفا رقابت کنند اکنون به دستور مقامات کشورهای خود به تمامی شیوه های پسندیده و نا پسند متوسل می شوند تا بر سکوی قهرمانی با یستند واهداف سیاسی دولتها را جامه عمل بپو شانند ودر این راه جان خود را نیز می بازند . بنا بر این داروهای مخدر ومحرک نه تنها  جان قهرمانان بلکه هدف و نفس ورزش واینده را به مخاطره انداخته است ،باشد که ورزشکارا ن با درک نفس عمل و بالا بردن سطح فکر خویش جلو این اهداف را سد کرده و ابهت وصفا وصمیمیت اخلاقی از دست رفته ورزش را به جای اول خود باز گردانند .

انواع دوپینگ :
دوپینگها به دو گروه عمده تقسیم میشوند :1-دوپینگ داروئی یا  Stimulant  drugs و
2-دوپینگ خونی یا   Blood induced doping دوپینگ با داروهای 

دوپینگ خونی
این روش برای اولین بار در المپیک مونترال 1976 توسط لاسه ویرن دونده فنلاندی به کار گرفته شد .روش دوپینگ خونی بدین ترتیب است که چند روز قبل از مسابقه ،ورزشکار به ارتفاع بلندتری برده می شود وبه علت بلندی وکاهش فشار اکسیژن خونی شریانی ،ماده ای به نام اریترو پویتین ازاد می شود «این ماده در کبد ساخته شده ودر کلیه فعال می شود » ودر نتیجه تأثیر این ماده روی مغز استخوان تولید گلبول های قرمز که عمل انتقال اکسیژن را به عهده دارند زیاد می شود تا عمل اکسیژن رسانی به بافتهای بدن مختل نگردد در این حال که تعداد گلبولهازیاد شده از ورزشکار خون میگیرند وآن را غلیظ ومنجمد میکنند وبرای روز مبادا نگه می دارند و درست پیش از مسابقه دوباره همین خون به بدن ورزشکار تزریق می شود در نتیجه این عمل ،ظرفیت اکسیژن گیری خون تا 20 درصد افزایش می یابد ودر نتیجه افزایش اکسیژن رسانی شخص دیرتر خسته        می شود .بنا براین ،دوپینگ خونی ذخیره اکسیژن بدن را زیاد میکند و در نتیجه کار دوندگان مسافتهای طولانی ودوچرخه سواران را آسان میکند .این روش در آن موقع ورزشکاران زیادی را دستخوش وسوسه کرد ولی امکان استفاده برای همه وجود ندارد زیرا احتیاج به تجهیزات پزشکی وپزشک متخصص ووارد به این کار دارد که برای همگان میسر نیست .
این نوع دوپینگ که امروزه خیلی کم ویا اصلا دیده نمی شود بیشتر در رشته های ورزشی دو ومیدانی بخصوص دوهای استقامت  و دوچرخه سواری مورد استفاده قرار می گیرد و با هیچ آزمایشی نیز نمی توان آن را اثبات نمود زیرا هیچ ماده خارجی یا متابولیتی در نمونه ها یافت نمی شود.

خطرات و عوارض دوپینگ خونی:
به دلیل خونگیری و انبار آن و تزریق مجدد آن به فرد دو خطر عمده ای که جان ورزشاران را تهدید می کند عبارتند از:
1. ورود ویروس هپاتیت و ویروس آنفلوانزا به بدن همراه با تزریق خون.
2.  احتمال ابتلاء به بیماری ایدرژز در این افراد افزایش مییابد زیرا یکی از راههای انتقال بیماری ایدز از طریق ترانسفوزیون یا انتقال خون می باشد و این امر در مورد خونهای کهنه تر که برای مدت زمان درازتری انبار شده اند به مراتب بیشتر صدق می کند.
از طرف دیگر از آنجایی که نیمه عمر بعضی از فاکتورهای انعقادی پایین است مخصوصاً فاکتور انعقادی 5و8 لذا در کسانی که خون انبار شده دریافت می دارند حتی اگر خون خودشان به دلیل کاهش  فاکتورهای  فوق، در این افراد خطر خونریزی وجود دارد.

دوپینگ دارویی:
تاریخچه مصرف داروهای محرک در المپیک تقریباً به همان قدمت المپیکهای جدید است. در سال 1904 توماس هیکس آمریکایی برنده دو مارتن در سنت لوئیزاز معجون محرک و نشئه آور  استریکنین و کنیاک کمک گرفت تا به امروز که شیوع وسیع تری در بین ورزشکاران و حتی افراد عادی دارد.در گزارشی که دو سال پیش  انتشار یافت آمده بود که از هر 15 دانش اموز آمریکایی یک نفرشان با استفاده از دارویی به نام Gevral protein که در بازار آمریکا زیاد است دوپینگ می کند.
بعداً در مورد این دارو صحبت خواهد شد.
داروهای محرک که به عنوان دوپینگ مورد استفاده قرار می گیرند به 5گروه تقسیم می شوند:
 
1. استروئیدهای آنابولیک
2. داروهای محرک سیستم اعصاب مرکزی
3. داروهای قلبی عروقی
4. داروهای ویتامین دار و پروتئین ساز
5. داروهای متفرقه

استروئیدهای آنابولیک:
استروئیدهای آنابولیک پر مصرف ترین داروی محرک در بین ورزشکاران می باشد و از همان موقعی که قدرت پروتئین سازی این داروها شناخته شدمصرف آنها بطور وسیع گسترش یافت.
دکتر ویلیام تیلور از مشاوران کمیته المپیک ایالات متحده در خصوص این داروها می گوید: اگر کودکی را با ترکیبی از هورمون رشد و استروئیدهای آنابولیزان پرورش دهند غولی با قد 2متر و 25سانتی مترو 160 کیلو وزن از آب در می آید.
کن پارسا ریللو دارنده عنوان(آقای جهان) در سال 1981 در رشته پرورش اندام می گوید: ارزش و اهمیت استروئید را همه قهرمانان به خوبی می دانند. من به شخصه این دارو را فوق العاده کار ساز می دانم.
البته مصرف استروئیدهای آنابولیزان فقط آقایان را شامل نمی شود بلکه زنان ورزشکار در سطح وسیعی از این آنابولیکها استفاده می کنند بطوریکه پروفسور(ویلدور هولمان) رئیس فدراسیون جهانی پزشکی در این مورد می گوید: من معتقدم که امروز بسیار انگشت شمار هستند زنانی که رکورد دار دو و میدانی ، پرش ارتفاع،پرش طول، پرتاب وزنه و دیسک و حتی پرتاب نیزه هستند و از استروئیدهای آنابولیک استفاده نمی کنند. در المپیک مونترال 1976 هنگای که از مربی تیم شنای زنان آلمان شرقی پرسیدند که چرا شناگران این تیم اینقدر قوی هیکل هستند و بروبالای مردانه دارند گفت: ما به اینجا امده ایم که شنا کنیم نه اینکه آواز بخوانیم!
بطور کلی استروئیدها هورمونهایی هستند که به طور طبیعی در بدن از کلسترول ساخته می شوند. سلولهای ترشح کننده هورمونهای استروئیدی هیچگونه گرانول ترشحی و ذخیره ای ندارند لذا هورمون پس از ساخته شدن به داخل خون ترشح می شود هورمونهای  غدد جنسی مرد و زن و هورمونهای ناحیه قشری غدد فوق کلیه از این گروه هستند. شایع ترین و مهمترین انها تستوسترون است.

 
تستوسترون Testosterone
نامهای تجاری: ORETON ,ORANABOL
تستوسترون  جزء قویترین استروئید آندروژنی است که مقدار آن در مرد 10برابر زنان است  استروئیدهای آندروژنی روی تمام بافتهای بدن اثر می کند و دارای دو عمل آندروژنی و آنابولیکی می باشد.
در عمل اندروژنی مسئول تغییرات صفحات ثانویه جنسی همراه با بلوغ جنسی تحریک اسپرماتوژنزو و افزایش توده عضلانی  همراه با بلوغ می باشد.
تستوسترون در خاصیت آنابولیکی مانند هورمون رشد سبب احتباس ازت در بدن و افزایش سنتز پروتئینها و تجمع انها در بعضی نسوج بخصوص عصلات بدن می شود. لذا رشد و قدرت عضلانی پس از بلوغ افزایش می یابد و وضعیت خاص مردانه را ایجاد می کند.
تستوسترون همچنین سبب احتباس مختصر کلسیم،فسفر،سدیم، و کلر و آب می شود از طرفی سبب افزایش میزان متابولیسم پایه بدن شده و در خونسازی دخالت دارد.
تستوسترون به دلیل همین خاصیت انابولیکی و قدرت ساختن پروتئین به شدت مورد استفاده ورزشکاران است.
استفاده از آندروژنها توسط ورزشکاران توصیه نمی شود زیرا این فرضیه که داروها بطور قابل ملاحظه ای کارایی ورزشکاران را با افزایش دادن قدرت عضلانی زیاد می کند ثابت نشده و بر خلاف واقع است.
از طرفی بروز عوارض کشنده ای همچون مسمومیت های کبدی و سرطان کبد در هر گونه فایده احتمالی آندروژنها غلبه داشته و استفاده از آها را در ورزشکاران نا مطلوب می سازد.
موارد طبی مصرف طبی تستوسترون:
1. در کمبود این هورمون در نارسائی غده هیپوفیز.
2.  متیل تستوسترون لبرای درمان پرخونی پستان پس از زایمان و درد ناشی آن در مادرانی که به فرزندان خود شیر نمی دهند  مصرف می گردد.
3.  تستوسترون انانتات در کم خونیهاو
4. در مردان برای درمان خواجگی و نا توانی جنسی و برای تحریک بلوغ پسران هنگامی که تأخیر آن ناشی از اختلالات پاتولوژیک نباشد.
5. پروپیونات تستوسترون در سرطان متاستاتیک پستان.
6.  استروئیدهای آنابولیک در تعادل ازتی منفی.

استعمال تستوسترون توسط ورزشکاران:
مهمترین عاملی که دردوپینگ کردن بیشترین تاثیررا دارد مقداردارو وزمان تزریق دارو است .روش رایج دربین ورزشکاران بدین ترتیب است که هر2-1 ماه یک تزریق آنابولیک انجام می دهند وشخص ورزشکار از چند ماه مانده به مسابقه یک آمپول تزریق میکند تا حدود 3-2 امپول و سپس آ خرین تزریق را 72-48 ساعت قبل از مسابقه انجام می دهند . البته هدف اموزش روش دوپینگ کردن نیست  بلکه یادآوری این نکته است که با اینگونه  مصرفهای بیش از حد چه عوارض خطر ناکی به سراغ وی می آید .و حال این خود ورزشکار است که با در نظر گرفتن عوارض  زیر مصرف را بر عدو مص ف تر جیح دهد وبا لعکس .   
عوارض ناشی از تستوسترون
1 –سرطان کبد ومسمومیتهای کبدی 
2-احتباس ازت،سدیم ،آب ،هیپر کلسمی وبسته شدن زودرس اپیفیز ودر نتیخه کوتاهی قد ،رشد قد ی یک فرد بستگی به این صفحه رشد اپیفیز استخنوانها دارد و اگر زودتر بسته شود فرد کوتا قد می شود وکوتاهی قد  در کسانی که ورزشهای سنگینی مثل وزنه برداری انجام می دهند به احتمال قوی در اثر بسته شدن ئودرس اپیفیز استخوانها وتو قف رشد قدی به دنبال مصرف استروئیدها است وکوتاهی قد در این افراد به علت سنگینی ورزش جنبه علمی ندارد ورد کردن این نظر یه نیاز به مطالعات بیشتر ی در دراز مدت دارد.
3- نعوظ مداوم،هیجان وبی خوابی
4-در زنان :آکنه وچرب شدن پوست و خشونت وکلفتی صدا و رویش غیرطبیعی مو
5-احساس مکرر دفع ادرار (تحریک مثانه )ورم یا درد پستان،که به طور شایع در مردان دیده می شود.
6- سر گیجه ،اغتشاش شعور وتنگی نفس
7-افسردگی روانی ،خستگی غیر عادی،سر درد مکرریا مداوم
8-قطع شیر وقاعدگی نا منظم در خانمها
9-بر افروختگی صورتویا قرمزی پوست،بثورات جلدی  خارش و زرد شدن چشمها یا پوست که ناشی از اختلال  در کار کبد است.
10- ورم اندام تهتانی و پیدایش نقاط قرمز روی بدن و داخل دهان.
11- درد مداوم شکم یا معده ، تهوع و استفراغ ،مدفوع سیاه و غیری رنگ و استفراغ خونی (ناشی از مسمومیت داخلی)
12- افزایش یا کاهش غیر عادی میل جنسی و اشکال در به خواب رفتن.
13- تب،گلودرد و کاهش اشتها و کاهش گلبولهای سفید خون.

موارد منع تستوسترون:
1.سرطان پروستات مردان.
2. سرطان پستان مردان.
3. بالا بودن سطح کلسیم خون.
در بیماران مبتلا به اختلالات قلبی، کلیوی، کبدی، سرع، و میگرن باید با احتیاط مصرف شود.

اختلالات آزمایشگاهی ناشی از تستوسترون:
1. کاهش غلظت فاکتورهای انعقادی.
2.  کاهش دفع کراتین و کراتی نین
3.  کاهش تعداد اسپرم
4. افزایش سطح سرمی آنزیمهای کبدی ،کلسیم، کلر،فسفات،سدیم و پتاسیم.
5.  افزایش دفع ادراری .
6. پایین امدن سطح LH , FSH سرم.
7. ممکن است غلظت گلوکز خون کاهش یابد.
مصرف همزمان کورتیکو استروئیدها با تستوسترون ها باعث افزایش احتمال ادم می شود و از طرف دیگر، استفاده توأم ممکن است سبب بروز آکنه شدید شود.
 داروهای ضد انعقاد خوراکی طول مدت اثراین داروها را ممکن است افزایش دهد. باریتورات بعلت تشدید متابولیسم  کبدی تستوسترن اثرات آن را کاهش می دهد.

پرش ارتفاع در ورزش دو و میدانی
تخته استارت قوس صفحه
1. تخته استارت براى کلیه مسابقات تا 400 متر و خود 400 متر و نیز اولین استارت‌کننده 200×4 و 400×4 متر امدادى استفاده مى‌گردد و به هیچ‌وجه نبایستى براى مسابقات دیگر بکار برده شود. این تخته‌ها بایستى داراى خصوصیات ذیل باشند:  
تخته‌ها بایستى از جنس محکم و انعطاف‌ناپذیر ساخته شوند و هیچگونه امتیازى به دونده ندهند.  
2. تخته استارت با تعدادى میخ یا سوزن قطور طورى به روى پیست کار گذارده شود که به پیست حداقل آسیب را برسانند. اتصال تخته باید به نحوى باشد که براحتى و بسهولت از پیست جدا شود. تعداد میخ‌ها، ضخامت و طول آنها بستگى به ساختمان پیست دارد. اتصال تخته استارت باید طورى باشد که به هنگام استارت جابجا نشود.  
3. زمانى که ورزشکار از تخته استارت شخصى خود استفاده مى‌نمایند، تخته استارت بایستى با پاراگراف‌هاى الف و ب فوق مطابقت داشته باشد. این تخته‌ها ممکن است از طرح‌ها و جنس‌هاى مختلف ساخته شوند به شرط آنکه مزاحم و مانعى براى استارت‌کنندگان دیگر نباشد.  
4. در صورتیکه کمیته برگزار کننده مسابقات این تخته‌ها را تهیه کند علاوه بر مشخصات ذکر شده بایستى خصوصیات ذیل را نیز دارا باشد. تخته استارت بایستى شامل 2 جاى پا بوده که پاى دونده در موقع استارت بروى آن فشار وارد مى‌آورد. صفحات فلزى جاى پا بروى تنه تخته استارت محکم نصب مى‌گردد که به هیچ‌وجه نبایستى از جلو رفتن پا در هنگام جداشدن پا از آن ممانعت بعمل آورد.  

صفحات فلزى جاى پا بایستى داراى شیب مناسب با وضع استارت ورزشکار باشد. سطح آنها ممکن است صاف یا مقعر باشد. سطح صفحه‌ها بایستى به گونه‌اى باشد که به میخ‌هاى کفش ورزشکار جاداده خواه برروى صفحه فلزى شیار و یا فرورفتگى ایجاد شود و یا سطح صفحه‌هاى جاى پا با موادى پوشیده شود که میخ‌هاى کفش در آن قرار گیرد. محل نصب صفحه‌ها، در روى تنه سفت و محکم مى‌تواند قابل تنظیم باشد، ولى در خلال استارت واقعى اجازه هیچ حرکتى را نبایستى بدهد. در کلیه موارد صفحات فلزى جاى پا نسبت به یکدیگر بایستى براى حرکت به جلو و عقب قابل تنظیم باشد. تنظیم بایستى بوسیله گیره محکم و یا مکانیسم محکم‌کننده دیگر که بتواند بوسیله ورزشکار به سادگى و بسرعت عملى گردد، صورت گیرد.  
تخته استارت را مى‌توان براى کمک به استارتر به دستگاه مجاز آشکارکننده خطاى استارت متصل کرد. این دستگاه علامت صدا دارى که قابل تشخیص براى استارتر اس، ایجاد مى‌کند که استارترمطلع مى‌شود. اگر استارتر متقاعد باشد که استارت خطا بوده، مى‌تواند به زمان عکس‌العمل روى دستگاه آشکارکننده استارت خطا مراجعه کند تا مطمئن شود که استارت دونده خطا بوده است.  
ورزشکاران بایستى از تخته استارتى که کمیته برگزار کننده تهیه مى‌کند، استفاده کنند. در مسابقات دیگر هم ممکن است این کمیته صلاح بداند که از تخته استارت‌هایى که خودش تهیه مى‌کند، استفاده شود.  
پایان مسابقه:  
چوب‌ها و یا تیرهاى خط پایان- در صورتیکه استفاده از این تیرها مانع از فیلمبردارى نشود، دو تیرک سفیدرنگ سراسر خط پایان را مشخص مى‌کند که به فاصله 100/30 مترى لبه طرفین پیست قرار مى‌گیرند.2 تیر خط پایان بایستى از جنس محکم و به ارتفاع 40/1 متر و عرض 8 سانتى‌متر و ضخامت 2 سانتى‌متر باشند.
ابعاد موانع
ارتفاع مانع دوهاى 2000 یا 3000متر بایستى 914/0 متر با 3+ میلى‌متر باشد بالاتر و پائین‌تر از این مقدار و حداقل عرض مانع 96/3 متر قسمت بالاى آن چاله 12700×1270 میلى‌متر مربع مى‌باشد. وزن هر مانع بایستى بین 80 و 100 کیلوگرم باشد. هرمانع بایستى در هر طرفش پایه‌اى باشد که اندازه آن بین 20/1 تا 40/1 متر باشد.
مانع بایستى طورى به روى پیست قرار گیرد که با 100/30 متر از لبه بالایى آن زمانى که از لبه داخلى پیست اندازه‌گیرى شود داخل زمین قرار گیرد.  
 
تذکر:  
توصیه مى‌شود که اولین مانعى که در شروع گذارده مى‌شود حداقل به عرض 5 متر باشد.  
چاله آب که شامل مانع هم مى‌شود بایستى 66/3 متر طول و عرض داشته باشد. سطح آب باید همطراز با سطح پیست بوده و در انتهاى مانع تا فضاى تقریباً 3/0 متری، به عمق 7/0 متر باشد. از تَه چاله بایستى شیبى معمولى بطرف بالا تا سطح پیست و منتهى‌الیه چاله آب داشته باشد.  
مانع بایستى محکم در جلوى آب نصب شود و کلیه موانع مسابقه بایستى هم‌ارتفاع باشند. براى اطمینان حاصل نمودن از اینکه شرکت‌کنندگان سالم فرود مى‌آیند، انتهاى محل پرش از آب ( چاله آب) بایستى در منتهى‌الیه آن با مواد مناسبى پوشیده شود که حداقل عرض آن 66/3 متر و طول 50/2 متر و ضخامت 25 میلى‌متر باشد.
              
باند دورخیز و منطقه‌خیز پرش ارتفاع
حداقل طول باند پرش 15 متر است در صورتیکه شرایط مساعد باشد، حداقل باند دورخیز 25 متر مى‌باشد.  
حداکثر شیب کلى باند پرش و منطقه خیز در جهت مرکز مانع پرش نباید از 250/1 متر تجاوز کند.  
منطقه خیز پرش بایستى هموار باشد و اگز از کف‌پوش‌هاى قابل حمل استفاده شود کلیه قوانین مربوط به مسطح بودن منطقه خیز بایستى در مورد سطح کف‌پوش‌ها اجراء گردد.
 
علائم:  
شرکت‌کننده مى‌تواند از علائمى که بوسیله کمیته برگزارکننده مسابقه تهیه مى‌شود، بهنگام دورخیز و خیز استفاده کند. چنانچه چنین نشانه‌هایى تهیه نشوند او مى‌تواند از نوار چسبان خود استفاده کند اما حق استفاده از گچ یا ماده مشابه دیگر که اثر پاک‌نشدنى از خود به جا بگذارد، ندارد.  
مانع پرش:  
پایه‌هاى پرش هرنوع و یا مدل پایه‌هاى پرش در صورتیکه محکم باشند مى‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. این پایه‌ها بایستى داراى نگهدارنده براى مانع پرش که به پایه متصل است، باشند. این پایه‌ها بایستى به اندازه کافى بلند باشند و از حداکثر ارتفاعى که مانع بالا برده مى‌شود 100 میلى‌متر (بالاتر) باشند. فاصله بین پایه‌ها نباید از 4 متر کمتر و از 04/4 متر بیشتر باشد.  

پایک‌هاى پرش ‌ارتفاع نبایستى در خلال مسابقه تغییر جا داده شوند مگر به نظر سرداور منطقه‌خیز یا فرود نامناسب تشخیص داده شود. در چنین مواردى تغییر حاصله بایستى پس از انجام یک دور کامل پرش انجام گیرد.  
مانع پرش بایستى از چوب، فلز یا جنس مناسب دیگر که به مقطع دایره شکل باشد ساخته شود. اندازه طول مانع پرش بایستى بین 98/3 تا 02/4 متر و حداکثر وزن آن دوکیلوگرم باشد. قطر مانع بین 31-29 میلى‌متر است. دو پهلوى مانع بایستى طورى ساخته شود که حداقل یک سطح مقعر یا صاف 200-150×35-29 میلى‌مترى براى قرارگرفتن روى پایه‌ها داشته باشد بخشى از مانع که روى پایه‌ها قرار مى‌گیرد باید مسطح باشد و نبایستى با لاستیک یا ماده دیگرى که ممکن است اصطکاک بین آنها و تکیه‌گاه پایه‌ها را افزایش دهد، پوشیده شوند.  
18 تکیه‌گاه‌هاى مانع:  
تکیه‌گاه‌ها براى مانع بایستى صاف، مسطح و مستطیل شکل و بعرض 40 میلى‌متر و طول 60 میلى‌متر باشند. تکیه‌گاه‌ها بایستى کاملاً محکم به پایه‌ها در خلال پرش ثابت شده و طولاى قرار گیرند که هرکدام روبروى پایه مقابل باشند. دو انتهاى مانع بایستى طورى بروى آن قرار گیرند که به محض کوچکترین برخورد شرکت‌کننده با مانع، مانع بطرف جلو یا عقب سقوط کند.  
پایه‌ها نبایستى با لاستیک یا ماده دیگرى که اصطکاک بین آنها و سطح مانع را افزایش دهد، پوشیده شوند و یا داراى فنر باشد.  
همیشه بایستى حداقل به اندازه 10 میلى‌متر بین دو انتهاى مانع و پایه‌ها فاصله وجود داشته باشد.  
منطقه فرود:  
اندازه منطقه فرود نبایستى کمتر از 3×5 متر باشد.  
تذکر:  
پایه‌ها و منطقه فرود بایستى طورى طرح‌ریزى شود که حداقل 100 میلى‌متر بین آنها فاصله باشد تا بتوان از هرگونه انتقال، تکان و حرکت تشک‌ها به پایه‌ها را که باعث لغزش و سقوط مانع مى‌گردد، جلوگیرى نمود.

 پرش طول در ورزش دو و میدانی

 

1. نوبت انجام پرش شرکت‌کنندگان بوسیله قرعه‌کشى تعیین مى‌گردد.  
2. هنگامى که تعداد شرکت‌کنندگان بیش از 8 نفر باشد هر شرکت‌کننده مجاز به سه ‌پرش مى‌باشد و پس از آن 8 نفرى که بهترین پرش را انجام دهند، مى‌توانند سه پرش دیگر انجام دهند. در مورد تساوى براى نفر هشتم ورزشکارانى که به این نحو مساوى مى‌کنند سه‌ بار دیگر پرش مى‌کنند هرگاه تعداد 8 شرکت‌کننده و یا کمتر در مسابقه شرکت کنند هر شرکت کننده مى‌تواند شش‌بار پرش کند.  

تذکر:  
مقصود از حالت تساوی، پریدن مسافت‌هاى مساوى است و در این صورت قانون 3-146 اعمال نمى‌شود. 3. هنگامى که مسابقه شروع مى‌شود شرکت‌کنندگان حق استفاده از باند پرش را براى انجام تمرین ندارند.  
4. در موارد ذیل ورزشکار مرتکب خطا خواهدشد:  
- در خلال پریدن و یا درحال دورخیز زمین آن طرف تخته پرش را با بخشى از بدن خود لمس نماید.
- کنده ‌شدن از زمین خارج از تخته پرش از ابتداء خط جهش از دو طرف تخته.  
- بعد از فرود، خارج شدن از چاله پرش به نحوى که محل تماس با زمین نزدیکتر از نزدیکترین اثر بوجودآمده در محوطه فرود به خط جهش باشد.  
- بعد از کامل شدن فرود به طرف عقب گام بردارد.  
- در صورتى که در هوا معلق بزند.  
5. باستثناى بند 2 قانون 4-173 در صورتى که شرکت‌کننده قبل از تخته جهش پرش نماید خطا محسوب نمى‌گردد.  
6. کلیه پرش‌ها بایستى از نزدیک‌ترین نقطه اثرى که در منطقه فرود در نتیجه تماس بخشى از بدن یا اعضاى شرکت‌کننده بوجود مى‌آید تا خط پرش و یا امتداد آن اندازه‌گیرى شود.  
7. بهترین پرش از پرش‌هاى هر شرکت‌کننده، از جمله پرش‌هایى که براى حالت تساوى مقام اول انجام داده است، براى وى منظور مى‌گردد.  
 

باند پرش
1.حداقل طول باند پرش بایستى 40 متر باشد. حداقل پهناى باند پرش بایستى 22/1 متر و حداکثر آن 25/1 متر باشد. این مسیر با خطوط سفیدى به عرض 50 میلى‌متر علامت‌گذارى مى‌شود. در صورتى که شرایط ایجاب کند حداقل طول این مسیر 45 متر مى‌باشد.  
2.حداکثر شیب مجاز در عرض 01/0 متر و شیب کلى باند دورخیز نبایستى از 001/0 تجاوز کند.  

علائم
هر ورزشکارى مى‌تواند در کنار باند دورخیز از علامتى که مورد تأئید کمیته برگزار کننده باشد و به او هنگام دورخیز یا پرش کمک کند، استفاده نماید. وى مجاز به استفاده از گچ و یا ماده مشابه دیگرى که اثر پاک نشدنى از خود به جا بگذارد، نمى‌باشد.  

تخته پرش
1.محوطه خیز بایستى بوسیله تخته‌اى که در زمین تعبیه مى‌شود و همسطح منطقه دورخیز و منطقه فرود مى‌باشد، مشخص شده است. لبه تخته که به منطقه فرود نزدیکتر است خط خیز یا پرش نامیده مى‌شود. بلافاصله آن سوى خط خیز تخته‌اى از جنس ماده نرم پلاستیکى یا ماده مناسب دیگرى که در صورت خطا اثر پاى ورزشکار بر آن نقش مى‌بندد، قرار داده مى‌شود. در صورتیکه امکان نصب وسایل فوق وجود نداشته باشد روش ذیل اتخاذ مى‌گردد: بلافاصله پس از خط‌ خیز و در سراسر طول آن به عرض 100میلى‌متر با زاویه 20 درجه نسبت به سطح افق شن یا خاک‌ نرم ریخته مى‌شود.  
2. فاصله بین تخته خیز و انتهاى چاله پرش بایستى حداقل 10 متر باشد.  
3. تخته خیز بایستى در فاصله یک تا سه ‌مترى از لبه چاله پرش قرار داده شود.  
 
ساختمان تخته پرش:  
1. تخته خیز بایستى از چوب یا جنس سخت مناسب دیگرى ساخته شود که طول آن بین 22/1-21/1 متر و عرض 202-198 میلى‌متر و ضخامت آن 100 میلى‌متر باشد. این تخته بایستى سفیدرنگ شود.  
2.تخته نشان‌دهنده پلاستوسین - این تخته بایستى از جنس محکم به عرض 102-98 میلى‌متر و طول 21/1-22/1 متر باشد. حداقل تا 14 میلى‌مترى تخته پرش بایستى با پلاستوسین یا ماده مناسب دیگر پوشیده شود. سطح آن از سطح تخته پرش با زاویه 30 درجه در چهت دو و حداکثر تا ارتفاع 7 میلى‌متر بالاى تخته پرش بالا برده مى‌شود. تخته بایستى بلافاصله بعد از تخته‌خیز که به چاله برش نزدیکتر باشد در یک قسمت جاسازى شده، نصب گردد. زمانى که تخته در محل مورد نظر جا گرفت بایستى آنقدر محکم باشد که بتواند فشار وزن پاى ورزشکار را تحمل کند. سطح تخته در زیر ماده پلاستوسین بایستى از جنسى باشد که میخ‌هاى کفش ورزشکار روى آن محکم شود و سُر نخورد. لایه پلاستوسین بایستى با غلطک یا ماله که برروى این تخته کشیده مى‌شود، صاف مى‌شود تا اثر پاى ورزشکار بر روى آن برطرف شود.  
توجه:  
توصیه مى‌شود که چند تخته پلاستوسین یدکى وجود داشته باشد تا وقتى ردپا برطرف مى‌شود، تأخیرى در برگزارى مسابقه پیش نیاید.  

منطقه فرود
1.حداقل عرض منطقه فرود بایستى 75/2 متر و حداکثر آن 3 متر است.  
2.در صورت امکان بایستى باند دورخیز طورى ساخته شود که ادامه وسط باند کاملاً برخط وسط چاله پرش منطبق گردد.  
توجه:  
چنانچه محور باند دورخیز با خط مرکزى منطقه فرود در یک راستا نباشد یک یا دو نوار در طول محل فرود قرار داده مى‌شود تا این امر حاصل شود. منطقه فرود متمرکز  
منطقه فرود متمرکز:  
منطقه فرود بایستى با شن نرم و مرطوب پُر شود و سطح بالایى این منطقه بایستى همسطح تخته ‌پرش باشد.

لباس
- لباس : لباس بازیکنان باید مطابق قوانین بین المللی بازی ، سبک و آزاد و به رنگ سفید باشد تا ورزشکاران بتوانند حرکات مانوری لازم را به راحتی انجام دهند . همچنین لباس باید قابلیت تبادل حرارتی بدن را داشته باشد .
کفش
- کفش : کفش مناسب برای بازی بدمینتون در سالن باید دارای کف پلاستیکی صاف و برای بازی در فضای باز باید با کف آجدار باشد . بطور کلی کفش بازیکنان باید به گونه ای پیش بینی شود که دارای ویژگیهای مورد نیاز برای استفاده بر روی کفپوش بوده و مطابق قوانین بین المللی باشد پوشیدن جورابهای ضخیم برای محافظت از پاها مفید است .

درایو
درایو ، ضربه ای است که از سمت راست و یا چپ بدن و یا اطراف سر به شکل فورهند یا یک هند زده می شود و شامل موازی سطح زمین و هم سطح قسمت بالایی نور به طور افقی به زمین ارسال می گردد . ( شکلهای 1-8 و 2-8 و 3-8 ) .
در این حالت صفحه راکت به صورت افقی با زاویه تقریباً 90 درجه به شاتل به وسط و یا انتهای زمین حریف ارسال می شود .
شرط موفقیت  در این ضربه دریافت شاتل از بالا و هم سطح نور است که ممکن است از جلو و یا کنار بدن اجرا گردد .
پیشنهادهایی برای انجام بهتر ضربه درایو
1- پاها به اندازه عرض شانه ها باز باشد .
2- پاها کمی خمیده باشد و حرکت بر روی پنجه های پا صورت گیرد .
3- درایو یک نوع ضربه حمله ای محسوب می شود و برای انجام موفق تر آن باید شاتل را از جلوتر و بالاتر زد .
4- با گردش بدن و یا بالاتنه به سمت شاتل (‌فورهند و یک هند ) ، انجام حرکت آسان تر می گردد و نیروی وارد بر شاتل هم افزایش می یابد .
اسمش
این ضربه به حداکثر قدرت نیاز دارد و بازیکن با شدت بسیار زیادی شاتل را به سمت پایین و هدف مورد نظر در زمین حریف ارسال می دارد .
برای انجام هر چه بهتر این تکنیک ، ضرورت دارد که حالت اصلی ضربه زدن به طور کامل انجام گردد و پس از آن با هماهنگی هر چه تمام تر به شاتل ضربه زده شود .
همچنین لازم است برای رسیدن به هدف فوق ، بازیکن با حرکت و کار صحیح پاها به محل ضربه زدن برسد و با حالت درست گرفتن راکت به شاتل ضربه مناسی را بزند تا شاتل بدرستی به هدف مورد نظر اصابت نماید .
پس از رسیدن بازیکن به محل مورد نظر ،‌ حالت اصلی ضربه زدن را به شکلی می گیرد که وزن بدن در ابتدا روی پای عقب است و با حرکت راکت به تدریج به پای جلو منتقل می شود و راکت با دست کشیده ،‌ از بالاترین و جلو ترین نقطه ممکن شاتل را می زند .
انتقال وزن بدن و حالت گردش به جلو دست به کار مچ کمک خواهد کرد که شاتل بدرستی و با سرعت و شدت حداکثر به زمین ارسال شود . ( شکل 4-8 )
در یک ضربه اسمش کامل ، شاتل باید به شکل خط مستقیم فرستاده شود و با شدت و حداکثر قدرت از روی نور عبور نماید ( شکل 5-8 )
شکل (‌ 5-8 ) مسیر پرواز شاتل در اسمش
به عبارت دیگر از زمانی که راکت به شاتل برخورد می کند . شاتل باید مستقیم به طرف پایین و نقطه مورد نظر در زمین حریف مسیر خود را طی کند .
اسمش به عنوان یک ضربه تمام کننده اساسی در بازی بدمینتون مورد توجه است و در یک اسمش کامل وشدید سرعت شاتل به حدو د 18 تا 21 کیلومتر در ساعت می رسد .
اگر اسمش به شکل موثر مورد استفاده قرار گیرد و با زوایا و سراشیبیهای مختلف زده شود ، در طول بازی نگرانی مستمر برای حریفان به وجود می آورد ، علاوه بر آن توازن و تعادل و اعتماد بنفس حریف را در دفاع از بین می برد .
استفاده صحیح از اسمش باعث افزایش اثر ضربات دیگر از قبیل دراب ، تاس و دیگر ضربات فریبنده می گردد و حریفان را در یک حالت روانی نامطمئن قرار می دهد و آنان نمی توانند تشخیص دهند که آیا ضربه بعدی یک اسمش شدید و سریع است یا اسمش درایوی شکل و یا ضربه دیگری است .
فواید اسمش صحیح
اگر اسمش از بالاترین و جلوترین نقطه ممکن زده شود فوایدی دارد که بازیکن  زننده از آن بهره مند می گردد :
1- بازیکن می تواند از زاویه بالاتری برای ارسال شاتل استفاده نماید
2- برای فرستادن شاتل به محل مورد نظر ، بازیکن می تواند نشانه گیری بهتر و متنوع تری انجام دهد .
3- شاتل را می تواند به حالت عمودی تر به زمین حریف ارسال نماید
4- حریف را برای پاسخ دادن دچار مشکل بیشتری می کند .
پیشنهاد هایی برای انجام بهتر اسمش
1- برای بدست آوردن حداکثر قدرت ،‌ دستها ، مچ ،‌ کتف و پای بازیکن به حالتی قرار بگیرند که بدن او تعادل و توازن کامل داشته باشد .
2- راکت را با حداکثر سرعت ممکن به طرف شاتل حرکت داده تا در بالاترین و جلوترین نقطه نسبت به بدن بازیکن یا شاتل برخورد نماید .
3- هماهنگی کامل پاها ،‌ بدن ، کتف و مچ دست با یکدیگر شدت و سرعت ضربه اسمش را افرایش می دهد .
4- حالت درست ضربه زدن ضمن زیبایی تکنیک اسمش موجب ازدیاد قدرت نیروی وارده بر شاتل می شود ( شکل 6-8 )
دفاع کردن
دفاع ، واکنشی در مقابل اسمش است و اگر بازیکن بتواند به خوبی آْن را انجام دهد ضمن بر کنار ماندن از تزلزل روانی در مقابل حملات حریف ،‌ می تواند تاکتیک بازی خود را متناسب با  شرایط موجود طراحی نماید .
بازیکنی که تاکتیک دفاعی را انتخاب می کند باید در کلیه آموز دفاعی بویژه انواع دفاع مهارت کافی داشته باشد . انواع دفاع به دو صورت فور هند و یک هند اجرا می شود .
انواع دفاع
دفاع را می توان به سه روش انجام داد :
1- دفاع کوتاه : این نوع دفاع بیشتر در بازیهای یکنفره مورد استفاده قرار می گیرد و یا انجام آن شاتل به جلوی زمین حریف و نزدیک به تور هدایت می شود .
در این حالت به محض نزدیک شدن راکت به شاتل و در لحظه بر خورد به آن ،‌ مچ دست و راکت به طرف عقب و پایین گردش نموده ، صفحه راکت با سطح افق تقریباً زاویه 45 درجه می سازد و با این عمل ،‌ هم شاتل از نور عبور می کند و هم نزدیکترین فاصله را نسبت به تور خواهد داشت ( شکلهای 7-8 و 8-8 )
در این نوع دفاع نیروی قابل ذکری به شاتل وارد نمی شود و دست و راکت با صرف کمترین انرژی شاتل را در سطح زانو و یا پایین تر از آ‌ن دریافت و به محل مورد نظر هدایت می نماید . هدف از انجام  دفاع کوتاه کشاندن حریف به جلوی تور و گرفتن حالت حمله و مرکزیت زمین از اوست .
2- دفاع درایو :
این نوع دفاع بیشتر در بازیهای دو نفره کاربرد دارد و با انجام آن شاتل به وسط و یا انتهای زمین حریف ارسال می گردد ( شکل 9-8 )
در این حالت شاتل نسبت به دفاع کوتاه از بالاتر و جلوتر زده می شو د و زاویه برخورد راکت و شاتل تقریباً 90 درجه می باشد .  و شاتل به شکل افقی و موازی سطح بالایی تور به زمین حریف پرواز می کند . در این ضربه دست و صفحه راکت از کنار بدن و هم سطح بالای تور حالت افقی به شاتل برخورد می نماید . ( شکل 10-8 )
هدف از انجام درایو گرفتن حالت حمله از حریف می باشد .

3- دفاع متوسط
این نوع دفاع بیشتر در بازیهای دو نفره مورد استفاده قرارمی گیرد و یا انجام آن ، شاتل با ارتفاع مناسب از حریف عبور کرده به قسمتهای انتهایی زمین او ارسال می شود . حالت برخورد راکت با شاتل تقریبا مانند سرویس متوسط است یعنی صفحه راکت بیشتر به کنار شاتل اصابت می کند ( شکل 11-8 )
هدف از انجام دفاع متوسط ، حرکت دادن حریف به انتها و یا چپ و راست زمین و نتیجتا تحت فشار دادن اوست .
اطلاعات عمومی:
ورزش بدمینتون به عنوان یک بازی پر هیجان و شاداب ، محبوبیت و طرفداران زیادی پیدا کرده است . بازی بدمینتون سرعتی بوده و نیازمند استقامت ، دقت ، تعادل و تصمیم گیریهای بسیار سریع می باشد .
این بازی در فضای باز و بسته انجام می شود ولی انجام این بازی در فضاهای باز به علت وزن کم توپ که در اثر وزش کمترین نسیم منحرف می شود از دقت کمتری برخوردار است
بازی بدمینتون بر روی زمینی به شکل مستطیل بصورت انفرادی و یا دوبل انجام می شود . در بازیهای انفرادی در هر قسمت زمین یک نفر ودر بازیهای دوبل در هر قسمت زمین دو نفر قرار می گیرند .
مسابقات بدمینتون در سه گیم صورت می گیرد که برنده باید دو گیم از سه گیم را برده باشد . زمین بازی انفرادی و دوبل بدمینتون ، مستطیل شکل بوده و بوسیله تور به دو قسمت مساوی تقسیم می شود . در هر قسمت یک خط کوتاه سرویس و یک خط بلند سرویس بصورت عرضی به موازات تور وجود دارد و یک خط مرکزی در امتداد عمود بر تور و مابین دو خط فوق قرار می گیرد .
در زمین بازی انفرادی در هر طرف تور ، طول زمین 7/6 و عرض آن 18/5 متر می باشد . خط منطقه سرویس در 76/0 متر از خط سرویس دو نفره واقع شده و خط محدوده سقوط سرویس در فاصله 98/1 متری از تور قرار دارد . بدین ترتیب حد انتهایی یا طول زمین برای هر دو بازی انفرادی و دوبل یکی است ولی در بازیهای دوبل هر زمین سرویس 76 سانتیمتر کوتاهتر از زمین انفرادی می باشد
این بازی یه عات جذابیت و تحرکات و همچنین ظرفیت و دقت زیادی که دارد و به جهت رد و بدل شدن سریع ضربات و امتیازات ، تماشاچیان زیادی را به خود اختصاص داده است . صندلیها و یا سکوهای مورد استفاده برای تماشاچیان ممکن است در دو و یا یک سمت طولی زمین در جایی که محل بازیها به سهولت قابل دید باشد ، قرار داده شود .
جایگاه تماشاچیان ممکن است از همکف و یا از ارتفاع 45 تا 90 سانتیمتر کف سالن و با شیب محدود 27 درجه با حفظ حریم لازم طرح و اجرا گردد . به گونه ای که دید کافی برای همه نسبت به زمین بازی فراهم شود .
حد اقل تعداد تماشاچیان در سطح شهر حدود 3000 نفر ، در سطح استان و منطقه 5000 و در سطح ملی و المپیک تا حدود 8000 نفر ممکن است در نظر گرفته شود .
تجهیزات مورد نیاز
- شاتل و یا توپ مخصوص : توپ بدمینتون ممکن است از مواد طبیعی یا مصنوعی ساخته شود . پایه توپ از جنس چوب پنبه به قطر 5/2 الی 75/3 سلنتیمتر می باشد که یک لایه چرمی آن را می پوشاند و 14 الی 16 پرک به طول 25/6 الی 7 سانتیمتر درون پایه محکم می گردد . بطوریکه قطر فوقانی پرها 8/5 سانتیمتر می باشد . وزن توپ با توجه به شرایط جوی محل بازی بین 74/4 تا 5/5 گرم متغیر است .
- راکت : راکتهای بازی بدمینتون در سه نوع سبک ، متوسط و سنگین ساخته می شود که بوسیله رشته های باریک مشبک به قاب کشیده می شود . سطح تماس باید مسطح و عاری از هر گونه شیب اضافی یا برجستگی باشد . چگونگی گذاشتن زه ها از یکدیگر باید یکنواخت بوده و محکمی آن در قسمتهای مختلف راکت مساوی باشد . قاب راکت به انضمام دسته آن نباید بیش از 68 سانتیمتر و عرض آن نیز باید بیشتر از 23 سانتیمتر باشد . همچنین طول سر راکت نباید از 29 سانتیمتر بیشتر باشد .

آخرین تغییرات در تکنیک های نجات غریق - آخرین تغییرات در تکنیک های نجات غریق
مانور های غریق نجات
تعریف خفگی: مسدود شدن راههای هوایی را خفگی گویندبرای باز کردن راه تنفس فرد یا غریقی که هوشیار است اما راههای هوایی او به هر دلیلی مسدود شده است، از روشی به نام هایم لیخ استفاده می شود. در این روش امدادگر پشت مصدوم ایستاده و یا نشسته و بازوها را بصورت حلقه در سطح کمر به دور شکم وی قرار می دهد، مشت کردن و قرار دادن شست خمیده روی شکم و گرفتن مچ دست مشت شده، با دست دیگر ؛ فشاری. مانند به سمت داخل و بالا بر ناحیه بین \"زائده خنجری جناغ سینه\" و \"ناف\"وارد می کند .اعمال این فشار 3 الی 4 بار مجاز است.مکانیزم عمل بدینگونه است که پس از اعمال فشار ،پرده دیافراگم تحت فشار قرار گرفته واین فشار را به انتهای ریه ها منتقل می کند تا از پایین ترین قسمت ششها هوای داخل کیسه های هوایی را به سمت بالا هدایت کند،هوا با فشار وارد نایژکها و در ادادمه وارد نای و به سمت خارج هدایت می شود. و اگر در مسیر خود شیئ باشد آنرا خارج می کند. افراد بهوش که خود دچار انسداد راه هوایی شده اند می توانند به خود به همین شکل و یا به کمک صندلی فشار اعمال کنند و راه هوایی خود را باز نمایند.

اما در مورد غریق بی هوش به دلایل زیر از هایم لیخ استفاده نمی شود:
محل اعمال فشار تقریبا با محل معده مصدوم تداخل دارد و مصدوم را وادار به استفراغ می کند. تحقیقات ثابت کردند که استفراغ تا 85% شانس مرگ ومیر را افزایش می دهد و خود استفراغ عامل خارجی برای بستن راه تنفسی می باشد. تاثیری در ادم ریوی ندارد. قبلا تصور می شد که آب ریه ها را پر می کند و با استفاده از هایم لیخ تلاش در تخلیه آب داخل کیسه های هوایی داشتند که تحقیقات ثابت کرد هیچگاه ریه ها از آب پر نمی شوند و اعمال هایم لیخ تاثیری در تخلیه آب کیسه های هوایی ندارد لذا برای غریق بیهوش که ثانیه ها سرنوشت مرگ و زندگی اورا تعیین میکنند روشی وقت گیر و نه تنها بلا اثر است که حتی گاهی نیز مضر می باشد

آسیب های سر و ستون مهره ها

- آسیبهای سر و ستون مهره ها Head And Spine Injuries
تعریف : "هر گونه آسیب به ناحیه جمجمه و ستون مهره ها که موجبات صدمه به دستگاه اعصاب مر کزی را موجب گردد"
عوامل : مهمترین عوامل آسیبهای جمجمه و ستون مهره ها عبارتند از
علائم و نشانه ها : علائم و نشانه های آسیبهای سر و ستون مهره ها عبارتند از:
1- سقوط بویژه از ارتفاع 2- شیرجه در استخر (بویژه منطقه کم عمق) 3 - تصادفات رانندگی 4 - ورزشهای پر برخورد 5 - هر گونه ضربه مستقیم یا غیر مستقیم به سر و ستون مهره ها
1 - کاهش سطح هوشیاری 2 - درد بسیار شدید و یا احساس فشار شدید در جمجمه، گردن و ستون مهره ها 3 - احساس کرختی در اندامها و کاهش مقطعی و یا کامل حس در اندامها بویژه در انگشتان دست و پا 4 - محدودیت کامل و یا کاهش دامنه حرکتی بخشها یا اندامهایی از بدن 5 - تشنج 6 - تورم، برآمدگی و یا بر جستگی غیر عادی در سر، گردن یا نواحی اطراف ستون مهره ها 7 - خروج مایع و یا خونریزی از گوشها و بینی
8 - خونریزی نسبتا شدید یا شدید از سر ، گردن و اطراف ستون مهره ها 9 - قطع کامل یا اختلال در تنفس و بینایی 10 - تهوع، استفراغ، معمولا استفراغ جهنده و با فشار
11 - کاهش و یا عدم تعادل 12 - عدم تناسب و عکس العمل مردمک چشمها 13 - کبودی و تورم در سر، صورت بویژه در اطراف چشم و پشت گوش
کمکهای اولیه: 1-مطمئن شوید که در محیط خطر یا خطراتی که جان شما را تهدید کند وجود ندارد. 2- میزان هوشیاری مصدوم را بررسی کنید.
توجه: اگر مطمئن به آسیب سر وستون مهره ها هستید، پیش از هر چیز از کسی بخواهید تا با اورژانس تماس بگیرید.

اگر مصدوم بهوش است
1 - حتما به مصدوم توصیه کنید که هیچ حرکتی نکند. 2 - به بررسی علائم حیاتی مصدوم بپردازید.
توجه : از حرکت و عقب بردن سر مصدوم جدا خودداری کنید.
3 - سر وستون مهره ها ی مصدوم را در وضعیتی که قرار دارد کاملا ثابت نگه دارید. 4 - مصدوم را گرم نگه دارید و اقدامات مربوط به شوک را بکار بندید. 5 - در صورت موافقت مصدوم با بستگان وی تماس بگیرید. 6 - تا ورود اورژانس به مراقبت از مصدوم ادامه دهید.
اگر مصدوم بیهوش است
3-سریعا با اورژانس تماس بگیرید. 4- از حرکت دادن مصدوم جدا پرهیز کنید. 5-به بررسی علائم حیاتی مصدوم بپردازید و در صورت نیاز به تنفس و یا احیاء قلبی ریوی را اعمال کنید.
توجه : در حین بررسی تنفس از حرکت و عقب بردن سر مصدوم جدا خودداری کرده و فقط با روش مناسب فک او را باز کنید.
6- سر و ستون مهره ها ی مصدوم را در وضعیتی که قرار دارد کاملا ثابت نگه دارید. 7- مصدوم را گرم نگه داشته و اقدامات مربوط به شوک را بکار بندید. 8- تا ورود اورژانس به مراقبت کامل از مصدوم ادامه دهید.
تاریخچه cpr و سیر تحول آن مقدمه:
از زمانهای گذشته در کشورهای مختلف طرق گوناگونی برای نجات بخشی و بهوش آوری افراد غریق متداول و معمول بوده که بهنگام وقوع حوادث از آن استفاده می شد. هر یک از این روشها در عصر خود بهترین کمک به غریق بوده و اغلب سبب نجات شخص آسیب دیده می شد. بدون تردید هیچ خدمتی ارزشمند تر از جان دادن دوباره به آدمی که زندگیش را از دست می دهد نیست.انسان برای تحقق این آرزو مراحلی را پشت سر گذاشته است که در این جا باختصار سیر پیشرفت این فن (تنفس مصنوعی و ماساژ قلبی )بازگو می کنیم.
روش شلاق زدن

در این طریقه غریق را به فلک می بستند و شلاق می زدنند گاهی روش فوق را با استفاده از چوب،برگهای گزنه که دارای تیغ های ریزی است استفاده می نمودند یا با پارچه ای مرطوب برای بازگشت بیمار به حالت اولیه او را می زدند.

روش داغ کردن

گاهی با ریختن خاکستر داغ و آتش و باریختن آب جوشان و سوزاندن فضولات خشک حیوانات بر روی شکم غریق برای نجات او عمل می کردند و برای نجات مجدد حرارت در بدن سرد و بیجان وی این روش نیز در ازمنه قدیم بکار می رفت.

روش دمیدن

در سال1530 پاراسلوس اولین کسی بود که با وسیله مخصوصی که شبیه دم آهنگری بود هوا را به داخل ریه شخص غریق می دمید.این روش حدود سیصد سال در سراسر اروپا برای دادن تنفس مصنوعی به بیماران یا غریق مورد استفاده قرار گرفت.

روش ضد عفونی کردن

در سال1711 میلادی سرخ پوستان ساکن آمریکای شمالی برای احیا مبادرت به دمیدن دود بداخل مثانه حیوانات می کردند و پس از پر شدن مثانه از دود آنرا به مقعد بیمار و یا غریق می دمیدند این روش تا سال 1767 در انگلیس استفاده می شد و روش ضد عفونی کردن با دود بطور موفقیت آمیز در مستعمرات آمریکا نیز بکار برده می شد.

بکار بردن بشکه

در حدود همان سالهای 1773غریق را بصورت دمر بر روی بشکه جوبی قرار داده و نجات دهنده با دو دست پاهای غریق را گرفته و سپس بشکه را به طرف جلو و عقب می غلطاندند.غلطاندن بشکه به سمت جلو سبب می شد که فشار بر روی سینه کاسته شود و در نتیجه آزاد شدن سینه هوا داخل ریه ها شود (دم) و غلطاندن بشکه به طرف عقب موجب برخورد سینه با بشکه و در نتیجه فشار به سینه شده و باز دم انجام گیرد . این روش هنوز در کنار پلاژ ها و دریا مرسوم است.

روش به حالت معکوس قرار دادن
در سال 1770میلادی به مچ پا های غریق طناب بسته و با استفاده از شاخه درخت و یا هر وسیله دیگر بیمار را بحالت معکوس بطریقی که پا ها در بالا و سر وی را پایین باشد قرار میدادند ودر نتیجه فشار زیادی که به سینه مغروق وارد می شد هوا از ریه ها خارج می گردید پس از آن هنگامی که طناب را آزاد کرده و غریق را روی زمین قرار می دادند فشار بر روی سنه قطع شده و هوا داخل ریه ها می گردید. این عمل را به دفعات تکرار می ککردند تا غریق بهوش آمده و تنفس طبیعی خود را شروع نماید. این روش بیشتر درانگلستان وقسمتهایی از اروپا وآمریکا ب کار برده می شد.

روش اسبی

در سالهای 1812 غریق یا بیمار را بر روی شکم روی اسب می خواباندند و سپس اسب را یورتمه می بردند. چون در یورتمه،بدن بیمار به طرف بالا و پایین حرکت و جهش می کند در نتیجه در بالا رفتن سینه غریق از اسب جدا شده منبسط سده و هوا داخل ریه می شده و لحظه پایین افتادن سینه غریق با پشت اسب برخورد نموده و در نتیجه فشار بر روی سینه هوار ا از ریه خارج می کرده است.

روش دال ریچیل

در سالهای 1831 یک تیکه پارچه طویل و دراز به دور سینه غریق می بستند و دو نفر نجات دهنده آن را از دو طرف می کشیدند و سپس آن را رها می ساختند. کشیدن و رها کردن پارچه سبب فشار بر قفسه سینه و رها شدن آن ودر نتیجه عمل دم و بازدم می شده است.

روشهای نوین

به هر حال با پیشرفت زمان و تکوین اندیشه های بشری در سال1856 دکتر مارشال هال اولین روش تنفس مصنوعی را به طریق اصولی متفاوت، یعنی فشار به پشت غریق ابداع کرد در این روش بیمار را از وضعیت روی شکم به طرف پهلو غلطانده و پس از لحظه ای توقف مجددا وی را به حالت اولیه برگردانده و سپس با دستها به پشت او فشار می آوردند.
یکسال پس از آن در سال1857سیلوستر روش دیگری را به نام سیلوستر معرفی کرد.در این طریقه بیمار را روی پشت خوابانده سپس با حرکت دست ها روی سینه وی فشار می دادند.در سال 1903 یک فیزیوتراپ انگلیسی به نام دکتر شارپکس شیفر روش ذیگری به نام خود بوجود آورد این روش از سال 1907 در آمریکا نیز پذیرفته شد و اجرای آن تا سال 1951 ادامه داشت.در سال 1935 کلنل هولگر نیلسن در دانمارک روش نیلسن را ابداع کرد بزودی در آمریکا و اکثر کشور ها رایج شد بدین ترتیب که یک نفر بازوهای غریق را بالا می کشد و بر میگرداند و دیگری از پشت روی انتهای ششها فشار وارد می کند.پس از آن یکی از پزشکان آمریکا در یافت که روش شیفر در کلیه خفگی ها و بیهوشی ها آنچنان که باید موثر نیست لذا سازمانها و مدارس پزشکی آمریکا تحقیقات و آزمایشات دامنه داری را برای پیدایش روشهای دیگر انجام داد. کمیته تحقیقات و پزشکی آمریکا سر انجام پس از آزمایشهای متعدد روش تنفس مصنوعی دهان به دهان و یا دهان به بینی و ماساژ قلبی را موثر تشخیص داد و عملی ترین روش برای کلیه بیماران در سنین متفاوت معرفی نمود.
درسال 2003 آخرین شیوه ای که بطور آزمایشی مورد استفاده قرار گرفته است CPRمعکوس بر روی پشت است.این روش توانست خون را بهتر به جریان اندازد.پس از ده ها سال یک بررسی آزمایشی مجددا پیشنهاد تغییری اساسی در CPR میکند. باین معنی که این عملیات بر روی بیمارانی که بر روی شکم قرار گرفته اند انجام پذیرفته و نتایج بسیار خوبی در ایجاد و افزایش جریان و فشار خون در مصدومین را نسبت به هنگامی که بشکل استاندارد روی پشت قرار گرفته اند نشان داده. این عملیات که به CPR معکوس شهرت دارد را محققین دانشگاههای Johns Hopkins و Columbia انجام داده اند. و در ژورنال احیا journal resuscitation منتشر کرده اند.
انجام عملیات CPR در حالت خوابیده بر روی شکم در مرکز پزشکی کلمبیا بر روی شش فرد با وضعیت بحرانی که پیش از آن تحت مراقبتهای ویژه قرار داشتند و ضربان قلب خود را از دست داده بودند، و عملیات CPR استاندارد بر روی آنها در مد ت کمینه نیم ساعت به نتیجه نرسیده بود آزمایش شد.
محققین عقیده دارند نتایج ثابت میکنند ما پس از بررسی بیشتر در این زمینه قادر خواهیم بود این شیوه را در مورد کلیه بیماران بسط دهیم.
غرق شدگی
غرق شدگی از علل مرگ و میر بچه ها و نوجوانان است . عوامل زمینه ساز عبارتند از : بیماری صرع ، عقب ماندگی ذهنی ، نداشتن آشنایی کافی با قوائد شناگری ، افزایش استفاده از قایق های روباز و تندرو به خصوص شنا در مناطق حفاظت نشده .

غرق شدگی هنگامی اتفاق می افتد که کسی در مایعاتی مثل آب تنفس کند نشانه های غرق شدگی ممکن است در اثر مایع استنشاق شده یا با اسپاسم رفلکسی در حنجره اتفاق بیفتد

در 10 تا 20 درصد از غرق شدگی های واقعی، فرد به دلیل اسپاسم رفلکسی جان خود را از دست می دهد و هیچ مدرکی دال بر آسپیراسیون (تنفس در مایع) وجود ندارد. آسپیراسیون آب تمیز تعادل الکترولیتی بدن را به هم زده و باعث پاره شدن گلبولهای خون می شود. آسپیراسیون آب مایع را به داخل ریه ها و از آنجا به جریان خون کشانده و موجب تورم ریوی (تجمع مایع در ریه ها) می شود.

علائم و نشانگان :

نشانه های غرق شدگی عبارت است از : سرفه، خفگی، استفراغ، تنفس بریده بریده gasping، تنگی نفس، لبهاوزبان کبود، دندان قروچه، خلط کف آلود، نبض ضعیف، تنفس ضعیف، قطع تنفس و اغماء

اقدامات اولیه :

در مواجه به فرد عرق شده ، باید ابتدا وی را به کمک وسایلی از قبیل حلقه نجات ، تکه الوار یا طناب بلند از آب خارج کرد . باید این نکته را در نظر داشت که تنها زمانی فرد می تواند مستقیماً اقدام به نجات مصدوم کند که ، اولاً دوره آموزش نجات غریق را گذرانده باشد و ثانیاً از نظر بدنی به اندازه کافی قوی باشد ، چرا که امکان غرق شدن یک ناجی فاقد صلاحیت بسیار زیاد است .

باید بلافاصله پس از خروج مصدوم بیهوش از آب ، دهان وی را از گل و لای و شن پاک کرد . نباید وقت را برای خارج کردن آب از ریه ها و معده هدر داد . به وضعیت تنفسی و ضربان قلب دقت شود . چنانچه تنفس خودبخودی از کار افتاده است ، فوراً تنفس مصنوعی شروع شود و چنانچه ضربان قلب از کار ایستاده است به سرعت ماساژ قلب به طور صحیح و اصولی انجام گردد . مجدداً تأکید می شود ، نباید وقت را برای خارج کردن آب از ریه ها تلف کرد ، چرا که با دادن تنفس مصنوعی قوی و مناسب تمام آب از ریه ها جذب بدن می شود . در اوایل تنفس مصنوعی قدری مشکل است ولی با جذب آب به بدن ، تنفس دادن راحت تر می شود . اگر طی عملیات احیاء فرد مصدوم استفراغ کرد ، فوراً او را به پهلو برگردانده تا مواد مستفرغه وارد ریه ها نشود . گاه ممکن است طی تنفس مصنوعی ، مقداری هوا وارد معده شود که خطر استفراغ دارد . در چنین مواردی فرد مصدوم را به شکم خوابانیده و دست های خود را به صورت ضربدر به دور شکم حلقه نماید و مختصری بالا بکشد تا هوا و آب از معده اش خارج شود . باید توجه داشت این عمل تنها در مواردی که اشکال تنفسی وجود ارد ، انجام شود .

نکته :

در فردی که به داخل آب های کم عمق شیرجه رفته و با سر به زمین برخورد کرده است ، خطر قطع نخاع گردنی و فلج اندامها وجود دارد ، در مواجهه با چنین مواردی هنگام جابجایی و عمل احیاء* باید بسیار احتیاط نموده و سعی کرد تا کوچکترین حرکتی به سر و گردن وی وراد نشود .

در خاتمه باید متدکر شد تمام افراد غرق شده پس از نجات و اقدامات اولیه حتی اگر کاملاً* هوشیار باشند ، باید به سرعت به بیمارستان منتقل شوند ، چرا که آب جذب شده می تواند عوارض خطرناک و کشنده ای برای فرد داشته باشد .

عوارض جانبی: آسیب ریوی، ورم مغزی، نارسایی کلیه، آسیب قلبی
چگونه به افراد غرق شده کمک کنیم
حوادثی  که  اطراف  آب  رخ  می دهند، ممکن  است  افرادی  از هر گروه  سنی  را گرفتار کنند. کودکان  کم سن  حتی  در آب های  بسیار کم عمق  هم  در معرض  خطر هستند.
با این  حال ، اکثر موارد غرق شدگی  شامل  افرادی  است  که  مشغول  شنا در جریان های  قوی  یا آب ها بسیار سرد بوده اند و یا پس  از مصرف  الکل ، به  شنا یا قایق سواری  پرداخته اند.

خطرات  آب  سرد
آب های  آزاد حتی  در تابستان  هم  سرد هستند. درجه  حرارت  دریا از 15-5 درجه  سانتیگراد متغیر است ؛ آب های  داخلی  حتی  می توانند (از این  هم ) سردتر باشند.
آب  سرد، خطرهای  پیش  روی  غریق  یا منجی  غریق  را افزایش  می دهد چون  می تواند منجر به  موارد زیر شود:
نفس  نفس  زدن  غیرقابل  کنترل  در زمانی  که  شخص  وارد آب  می شود و به  دنبال  آن ، خطر استنشاق  آب
افزایش  ناگهانی  فشار خون  که  می تواند زمینه ساز حمله  قلبی  باشد.
ناتوانی  در شنا کردن  به طور ناگهانی
کاهش  درجه  حرارت  در صورتی  که  شخص  مدت  زیادی  در آب  بماند یا با وزش  باد مواجه  شود.

دسترسی  به  غریق  در صورت  امکان ، از ورود به  آب  برای  نجات  غریق  خودداری  کنید. در عوض ، یک  شی ء دراز مثل  یک  قطعه  چوب  را نگه  دارید تا غریق  بتواند آن  را بگیرد، سپس  وی  را به  سوی  خشکی  بکشید.
احتیاط!
اگر غریق بیهوش است، وی را کاملاً از آب بیرون آورید و طوری جا به جا کنید که سرش پایین تر از قفسه سینه اش قرار گیرد تا در صورتی که استفراغ کرد، از راه های تنفسی محافظت کرده باشد.

آنچه  شما می توانید انجام  دهید
اولین  اولویت  شما آن  است  که  با کمترین  خطر، غریق  را به  سطحی  خشک  منتقل  کنید. بی خطرترین  راه  برای  نجات  یک  غریق ، آن  است  که  خود روی  خشکی  بمانید با دست  خود یا یک  تکه  چوب ، شاخه  یا طناب ، او را از آب  بیرون  بکشید؛ راه  دیگر آن  است  که  یک  تیوب  به  سوی  غریق  پرتاب  کنید.
اگر یک  منجی  غریق  کارآزموده  هستید و یا غریق  بی هوش  است ، ممکن  است  مجبور باشید به  آب  بزنید یا به  سمت  غریق  شنا کنید و وی  را به  سمت  خشکی  بکشید.
به  آب  زدن  بی خطرتر از شنا کردن  است . وقتی  غریق  را از آب  خارج  کردید، در صورت  امکان  وی  را در برابر وزش  باد محافظت  کنید تا بدن  او بیش  از پیش  دچار لرز نشود.
سپس  اقدامات  درمانی  مربوط  به  غرق شدگی  را اجرا کنید و عوارض  مربوط  به  سرمای  شدید را مداوا کنید (مبحث  « کاهش  دمای  بدن  » را ببینید). حتی  در صورتی  که  به نظر می رسد غریق  کاملاً بهبود یافته  است ، شرایط  انتقال  یا بردن  وی  به  بیمارستان  را مهیا کنید.
در صورت  لزوم  و یا در صورتی  که  کاملاً دستپاچه  شده اید، آمبولانس  درخواست  کنید.
رشته های مسابقاتی نجات غریق
با توجه به تفاوت موجود میان شرح وظیفه فدراسیون نجات غریق با سایر فدراسیون های ورزشی و مسئولیت خطیر این فدراسیون در نظارت بر اماکن شناوری و نجات جان انسانها و با هدف آماده سازی هر چه بیشتر منجیان غریق در رشته ای ذیل برگزار می گردد:

 

1- 200 متر شنای با مانع
2- 450 متر شنای با مانع(تیمی)
3- 50 متر حمل آدمک
4- 425 متر حمل آدمک
5- 100 مت منجی غریق
6- 200 متر منجی غریق سوپر
7- 100 متر نجات ترکیبی
8- 450 متر حلقه نجات(تیمی)
9- 100 متر حمل آدمک با فین
10- 450 متر نجات ترکیبی (تیمی)
11- عکس العمل در برابر موقعیت های ساختگی اضطراری
12- 100 متر نجات با قایق

3-

دانش آموزا ن در کارهای گروهی و فعا لیتهای آموزشی ـ تربیتی مثل شورای دانش آموزی ،اقامه نماز، انجمن علمی و ... باعلاقه شرکت دارند.

4-

معلمین و همه افرادی که با دانش آموز سر و کار دارند از سواد کافی برخوردارند و با مسایل تعلیم و تربیت و روانشناسی آشنایی دارند.

5-

کارهای مدرسه خوب تقسیم شده و هریک از افراد نسبت به نقشی که در آن دارند هم توانایی لازم و هم آشنایی کامل دارند .

6-

مدیر و دبیرا ن مدرسه خوب با فرایند یاد دهی - یادگیری و روانشناسی تربیتی آشنایی دارند .

7-

دانش آموزان در امور مختلف مشارکت دارند و نسبت به آنچه که در آموزشگاه می گذرد احساس مسئولیت می نما یند.

8-

تعا مل مناسبی بین عو امل آموزشگاه و دانش آموز ان و اولیا ء برقرار است .

9-

شورای دبیرا ن فعال بوده و در این شورا مسائل گذشته و روز و برنامه های آینده به بحث و بررسی گذاشته می شو د .

10-

مدرسه خوب با اداره آموزش و پرورش و سایر سازمانها ارتباط موثر و مطلوبی دارد .

11-

در مدرسه خوب فعالیت ها و اقدامات هدفمند است و درتما م فعالیت ها نظم و انضبا ط حا کم است .

12-

نظام مشاوره ای مدرسه خوب ، کارا و اثربخش است .

13 -

مدرسه خوب دانش آموز را با مهارتهای زندگی آشنا کرده به نحوی که پس از اتمام هر دوره تحصیلی به راحتی می تواند وارد جامعه شود .

14 -

در مدرسه خوب ، میراث فرهنگی ، وطن دوستی ، احترام به نیاکان و تاریخ و پرچم و ... گرامی داشته می شو د .

15-

مجموعه امورمدرسه خوب با سازماندهی مناسب مدیر هماهنگ است .

و ...

ویژگیهای مدرسه خوب ( از لحا ظ کالبدی و سخت افزاری )

1-

فضای آموزشی مدرسه خوب ( کلاس درس ) متناسب با سن و پایه تحصیلی دانش آموزان محرک و جذاب باشد .

2-

مدرسه خوب دارای محیطی زیبا و با طرا وت و نشا ط آور است .

3 –

درمدرسه خوب ابعاد کلاسها و صندلیها استاندارد و متناسب با سن دانش آموزان می باشد .

4-

فضای فرهنگی ، هنری و فن آوری برای رفع نیازهای علمی و تحقیقی دانش آموزا ن مهیا می باشد .

5-

مدرسه خوب به شکوفایی استعداد و توانایی جسمی دانش آموزا ن اهتمام دارد و در جهت تامین فضا و امکانات ورزشی کوشا می باشد .

6-

در مدرسه خوب فضای نمازخانه رغبت انگیز ، سالن ها وسیع وتمیز ، سرویهای بهداشتی تمیز و استاندارد می باشد .

7–

در مدرسه خوب مکا ن نشستن راحت بوده سیستمهای گرما یی و برودتی مناسب و کلاس ها به دور از سر و صد ا و دارای نورکا فی می باشند.

8-

در و دیوار و حیاط و رنگ مدرسه خوب ، دارای پیام آموزشی و تربیتی هستند .

9-

در مدرسه خوب با تامین سرویس ایاب و ذهاب به سلامت جسمی دانش آموزا ن توجه کافی میشود

11-

مدرسه خوب به بهداشت روحی دانش آموزان توجه کافی دارد و با ایجاد کتابخانه ، آزمایشگاه ، اتاق خلاقیت و سالن سمعی و بصری در جهت تامین آن می کوشد .

12 -

مدرسه خوب دارای امکانات آموزشی و آزمایشگاهی از قبیل رسانه های دیداری و شنیداری، تجهیزات آزمایشگاهی و ... می باشد .

13-

محیط آموزشی گویای معماری ایرانی و اسلامی و دارای پیام فرهنگی هنری است .

و ...

راهکارها و پیشنهادات :

الف : ستادی

1-

طراحی و راه اندازی وبلا گ با عنوان مدرسه خوب

2-

نصب تابلوی LCD که پیام های مدرسه خوب ، معلم خوب و والدین خوب را ارائه کند .

3-

درج شعارهای مرتبط با موضوع مدرسه خوب بر روی بخشنامه ها

4-

تشکیل جلسه خاص با روسای آموزش و پرورش مناطق تابعه با موضوع مد رسه خوب

ب : منطقه ای ( اجرایی )

1-

همایش مدیران با دعوت از اعضای کمیسیون مدرسه خوب

2-

انتخاب یک یا چند ویژگی به عنوان میثاق منطقه ای

3-

تشکیل تیم مشاوره ای در اداره شهرستان / منطقه برای نیل به مدرسه خوب

ج : مدرسه ای

1-

همایش اولیا ء و مدرسه

2-

انتخاب یک ویژگی به عنوان میثا ق مدرسه ای

3-

برگزاری همایش دانش آموزی با عنوان مدرسه خوب و دانش آموزا

برخی از ویژگیهای والدین خوب

1)

داشتن تبادل عاطفی :

.1)

والدین نسبت به هم عشق و محبت دارند.

2.

فضای گرم و صمیمی و لبریز از محبت را برای فرزندان فراهم می‌کنند.

3.

در هیچ شرایطی از ارائه محبت نسبت به فرزندان دریغ نمی‌کنند و از کاهش محبت به عنوان یکی از ابزارها تنبیه استفاده نمی‌کنند.

4.

از کنترل و تسلط افراطی و دلسوزی بیش از حد که رشد عاطفی کودک را مختل می‌کند پرهیز می‌نمایند.

5-

در میان اعضای خانواده تبعیض قائل نشده و گاهی با آنان درددل می‌کنند.

2)

مثبت‌گرایی :

1.

به نقاط مثبت خود بیشتر اهمیت می‌دهند.

2.

به رفتارهای خوب همسرشان بیشتر می‌اندیشند.

3.

در برخورد با فرزندان همواره به کارهای خوب‌شان توجه بیشتری دارند.

4.

نسبت به محیط زندگی و اطرافیان نگاه خوشبینانه دارند

یک مدرسه خوب دارای چه ویژگی هایی است. مدرسه ای که مایلید فرزند شما در آنجا درس بخواند؟
    مدرسه خوب و مطلوب مدرسه ای است که دارای ویژگی های خاصی باشد شاید بتوانم فهرست وار این طور خدمتتان عرض کنم که یک مدرسه خوب مدرسه ای است که:
    اول) مدیر مدرسه یک رهبر آموزشی است و کارها را از طریق مشارکت جلو می برد.
    دوم) معلم خود را وقف بچه ها می کند.
    سوم) در این مدرسه به توانمندی ها و علایق بچه ها توجه می شود.
    چهارم) مدرسه دارای برنامه است و همه تلاش ها در جهت و همسو با همان برنامه است.
    پنجم) مدرسه ای شاد و بانشاط است. 
   

ششم) فضایی زیبا و آرام بخش و نظافت و تمیزی قابل توجه دارد.
    هفتم) در این مدرسه همه همدیگر را دوست دارند و برای یکدیگر احترام قائلند.
    هشتم) مدرسه ای که فرزندم را درگیر یادگیری می کند.
    نهم) مدرسه ای که معلم فرزندم شیفته کارش است.
    دهم) مدرسه خوب مدرسه ای است که کوشش و تلاش فراگیران در این مدارس نادیده گرفته نمی شود و آنها موردتشویق و تحسین قرار می گیرند.
    یازدهم) در چنین مدرسه ای آموزش معلمان به کارآیی فراگیران منجر می شود.
    دوازدهم) ارتباط رضایت بخش بین معلم و والدین برقرار است.
    سیزدهم) در مدرسه مطلوب، فرآیند یادگیری ثمربخش است و همه عوامل مدرسه در خدمت فرآیند یادگیری هستند.
    چهاردهم) در این مدرسه معلم صلاحیت لازم علمی، اعتقادی، عاطفی و اجتماعی لازم را دارد.
    پانزدهم) مدرسه برای دانش آموزان جاذبه دارد.
    شانزدهم) دانش آموزانی که از این مدرسه فارغ التحصیل می شوند مطالعه کنندگان خوب و شهروندانی مطلوب هستند.
    فکر می کنم در این مختصر به پاره ای از ویژگی های یک مدرسه مطلوب اشاره شد هرچند که ممکن است بتوان فاکتورهای دیگری به آن افزود. به هرحال من امیدوارم که روزی فرا برسد که بتوانیم بگوییم همه مدارس کشور ما در زمره مدارس خوب و با ویژگی های مطلوب قرار دارند.
ویژگی های مدرسه هوشمند
 مدرسه هوشمند مدرسه ای است که کنترل و مدیریت آن مبتنی بر فناوری رایانه ای و شبکه ای انجام می شود و محتوای اکثر دروس آن الکترونیکی و سیستم ارزشیابی و نظارت آن هوشمند است. 
 
در مدرسه هوشمند، برنامه درسی محدودکننده نیست و به دانش آموزان اجازه داده می شود از برنامه های درس خود فراتر گام بردارند. در این مدرسه، روش تدریس براساس دانش آموز محوری است.
تاکید بر مهارت های فکر کردن و فراهم ساختن محیط یاددهی ـ یادگیری، از راهبردها و خط مشی های مدرسه هوشمند است.
? هفت اصل کلیدی در مدارس هوشمند عبارتند از:
1- دانش خلاق،
2- استعداد یادگیری،
3- توجه به فهم مطالب،
4- آموختن با هدف تسلط و انتقال آن،
5- ارزیابی آموخته ها به شکل متمرکز،
6- غلبه بر مشکلات،
7- مدرسه به عنوان یک سازمان آموزشی.
مدرسه هوشمند مدرسه ای است که کنترل و مدیریت آن مبتنی بر فناوری رایانه ای و شبکه ای انجام می شود و محتوای اکثر دروس آن الکترونیکی و سیستم ارزشیابی و نظارت آن هوشمند است.
در مدارس هوشمند کامپیوتر جایگزین تخته سیاه و سی دی جای دفتر مشق را می گیرد. دانش آموزان می توانند از طریق اینترنت اطلاعات بسیاری درباره هر موضوع که بخواهند بدست آورند. در این سیستم، معلم و شاگرد هر دو تولید محتوای الکترونیکی و درس را به صورت سی دی ارائه می کنند.
در مدارس هوشمند آموزش منحصر به معلم نیست بلکه یاددهی و یادگیری کاملاً تعاملی است و دانش آموزان نقش اساسی در آموختن مباحث علمی دارند.
در مدارس هوشمند، دبیران با استفاده از محتوای درسی الکترونیکی موجب تفهیم بهتر مطالب درس و صرفه جویی در وقت می شوند و دانش آموزان هم این فرصت را دارند که توانایی و قابلیت های خود را آشکار و به تولید محتوا بپردازند.
در این گونه مدارس، کسب موفقیت دست یافتنی است و میزان آن به تلاش و پیگیری دانش آموزان و هدایت صحیح و جهت دار بستگی دارد. در این روش روح پژوهش و جستجوگری قطعاً جایگزین روحیه بی هدف دانش آموزان خواهد شد.
در این سیستم رکن اصلی برای هر گونه تغییر، تغییر در فکر است و ابزار و امکانات تنها وسیله ای برای جامه عمل پوشاندن به افکار هستند.
در مدارس هوشمند معلمان می توانند به جای اینکه تلاش کنند خودشان پاسخی برای پرسش های دانش آموزان پیدا کنند، از آنها بخواهند پاسخ پرسش هایشان را در رایانه پیدا کنند وبرای بقیه بازگو کنند.
مدرسه هوشمند، مدرسه ای است که با کمک فناوری های نوین سیستم های آموزشی دیجیتالی هوشمند در سرعت بخشی به فرآیند یاددهی، یادگیری و بهبود مدیریت به صورت کاملاً نظام یافته باشد تا انسان عصر اطلاعات قادر به پردازش و دسته بندی و استفاده بهینه از منابع فنی دانش روز با توجه به طیف گسترده آن برای کشف استعداد خود و بروز خلاقیتها باشد.
مدارس هوشمند مدارسی هستند که مبانی توسعه آنها استفاده از فناوری های نوین اطلاعات و ارتباطات می باشد.در این مدارس دانش آموزان باید حضور فیزیکی داشته باشند و تفاوت آن با مدارس مجازی این است که معمولاً به مدارس از راه دور گفته می شوند مدرسه هوشمند با مدرسه مجازی فرق دارد، مدرسه هوشمند اگر بخواهد مطلوب باشد باید دانش آموزان در آن حضور فیزیکی داشته باشند اما در مدرسه مجازی، دانش آموز و معلم می توانند کیلومترها از هم فاصله داشته باشند.معلمین مدارس هوشمند الزامی به متخصص بودن در حوزه IT ندارند بلکه باید بتوانند از سیستم این مدرسه مطلع باشند و از امکانات آن خوب استفاده کنند. به عنوان مثال یک معلم این نوع مدارس باید خوب بداند که منابع در کجاها وجود دارند که وقتی دانش آموزان سوالی مطرح کردند آنان را به منابع مورد نظر راهنمایی کند.
مدرسه هوشمند مدرسه ای فیزیکی است که کنترل و مدیریت آن، مبتنی بر فناوری رایانه و شبکه انجام می گیرد و محتوای اکثر درون آن الکترونیکی و سیستم ارزشیابی و نظارت آن هوشمند است.مدرسه هوشمند در واقع مرحله برتری در کاربرد فناوری اطلاعات در نظام آموزش کشور است. مدرسه هوشمند، مدرسه ای است که مدیریت و کنترل آن مبتنی بر فناوری شبکه و رایانه است و محتوای بیشتر درس های آن الکترونیکی است و نظام ارزشیابی و نظارت آن نیز هوشمند (الکترونیکی) است.مدرسه هوشمند دانش آموز محور است و در آن معلم نقش هدایتگر را دارد. دانش آموز به منابع موجود در مدرسه یا شبکه های اطلاع رسانی بیرونی نیز دسترسی دارد و در استفاده از منابع برای درس های خود آزاد است.
? او از 2 نوع محتوا استفاده می کند:
1- محتوای الکترونیک،
2- محتوایی که معلم تولید می کند.
ارتباط والدین با مدرسه، به خط (online) است و از طریق اتصال به وسیله تلفیق کننده یا مودم (modem) به رایانه مرکزی مدرسه، این امکان را دارند که با مدیر یا معلمان مدرسه ارتباط پیدا کنند و از وضعیت تحصیلی فرزندان خود آگاه شوند. بانک اطلاعاتی مدرسه باید با استانداردهای روز جهان مطابقت داشته باشد. کتابخانه این مدرسه، یک کتابخانه الکترونیکی است و دانش آموز می تواند به صورت «برخط» (online) از آن استفاده کند. محیط های گفت و گو، بحث و پرسش و پاسخ به صورت همزمان و ناهمزمان در این مدرسه فعال است.