آخرین تغییرات در تکنیک های نجات غریق - آخرین تغییرات در تکنیک های نجات غریق
مانور های غریق نجات
تعریف خفگی: مسدود شدن راههای هوایی را خفگی گویندبرای باز کردن راه تنفس فرد یا غریقی که هوشیار است اما راههای هوایی او به هر دلیلی مسدود شده است، از روشی به نام هایم لیخ استفاده می شود. در این روش امدادگر پشت مصدوم ایستاده و یا نشسته و بازوها را بصورت حلقه در سطح کمر به دور شکم وی قرار می دهد، مشت کردن و قرار دادن شست خمیده روی شکم و گرفتن مچ دست مشت شده، با دست دیگر ؛ فشاری. مانند به سمت داخل و بالا بر ناحیه بین \"زائده خنجری جناغ سینه\" و \"ناف\"وارد می کند .اعمال این فشار 3 الی 4 بار مجاز است.مکانیزم عمل بدینگونه است که پس از اعمال فشار ،پرده دیافراگم تحت فشار قرار گرفته واین فشار را به انتهای ریه ها منتقل می کند تا از پایین ترین قسمت ششها هوای داخل کیسه های هوایی را به سمت بالا هدایت کند،هوا با فشار وارد نایژکها و در ادادمه وارد نای و به سمت خارج هدایت می شود. و اگر در مسیر خود شیئ باشد آنرا خارج می کند. افراد بهوش که خود دچار انسداد راه هوایی شده اند می توانند به خود به همین شکل و یا به کمک صندلی فشار اعمال کنند و راه هوایی خود را باز نمایند.

اما در مورد غریق بی هوش به دلایل زیر از هایم لیخ استفاده نمی شود:
محل اعمال فشار تقریبا با محل معده مصدوم تداخل دارد و مصدوم را وادار به استفراغ می کند. تحقیقات ثابت کردند که استفراغ تا 85% شانس مرگ ومیر را افزایش می دهد و خود استفراغ عامل خارجی برای بستن راه تنفسی می باشد. تاثیری در ادم ریوی ندارد. قبلا تصور می شد که آب ریه ها را پر می کند و با استفاده از هایم لیخ تلاش در تخلیه آب داخل کیسه های هوایی داشتند که تحقیقات ثابت کرد هیچگاه ریه ها از آب پر نمی شوند و اعمال هایم لیخ تاثیری در تخلیه آب کیسه های هوایی ندارد لذا برای غریق بیهوش که ثانیه ها سرنوشت مرگ و زندگی اورا تعیین میکنند روشی وقت گیر و نه تنها بلا اثر است که حتی گاهی نیز مضر می باشد

آسیب های سر و ستون مهره ها

- آسیبهای سر و ستون مهره ها Head And Spine Injuries
تعریف : "هر گونه آسیب به ناحیه جمجمه و ستون مهره ها که موجبات صدمه به دستگاه اعصاب مر کزی را موجب گردد"
عوامل : مهمترین عوامل آسیبهای جمجمه و ستون مهره ها عبارتند از
علائم و نشانه ها : علائم و نشانه های آسیبهای سر و ستون مهره ها عبارتند از:
1- سقوط بویژه از ارتفاع 2- شیرجه در استخر (بویژه منطقه کم عمق) 3 - تصادفات رانندگی 4 - ورزشهای پر برخورد 5 - هر گونه ضربه مستقیم یا غیر مستقیم به سر و ستون مهره ها
1 - کاهش سطح هوشیاری 2 - درد بسیار شدید و یا احساس فشار شدید در جمجمه، گردن و ستون مهره ها 3 - احساس کرختی در اندامها و کاهش مقطعی و یا کامل حس در اندامها بویژه در انگشتان دست و پا 4 - محدودیت کامل و یا کاهش دامنه حرکتی بخشها یا اندامهایی از بدن 5 - تشنج 6 - تورم، برآمدگی و یا بر جستگی غیر عادی در سر، گردن یا نواحی اطراف ستون مهره ها 7 - خروج مایع و یا خونریزی از گوشها و بینی
8 - خونریزی نسبتا شدید یا شدید از سر ، گردن و اطراف ستون مهره ها 9 - قطع کامل یا اختلال در تنفس و بینایی 10 - تهوع، استفراغ، معمولا استفراغ جهنده و با فشار
11 - کاهش و یا عدم تعادل 12 - عدم تناسب و عکس العمل مردمک چشمها 13 - کبودی و تورم در سر، صورت بویژه در اطراف چشم و پشت گوش
کمکهای اولیه: 1-مطمئن شوید که در محیط خطر یا خطراتی که جان شما را تهدید کند وجود ندارد. 2- میزان هوشیاری مصدوم را بررسی کنید.
توجه: اگر مطمئن به آسیب سر وستون مهره ها هستید، پیش از هر چیز از کسی بخواهید تا با اورژانس تماس بگیرید.

اگر مصدوم بهوش است
1 - حتما به مصدوم توصیه کنید که هیچ حرکتی نکند. 2 - به بررسی علائم حیاتی مصدوم بپردازید.
توجه : از حرکت و عقب بردن سر مصدوم جدا خودداری کنید.
3 - سر وستون مهره ها ی مصدوم را در وضعیتی که قرار دارد کاملا ثابت نگه دارید. 4 - مصدوم را گرم نگه دارید و اقدامات مربوط به شوک را بکار بندید. 5 - در صورت موافقت مصدوم با بستگان وی تماس بگیرید. 6 - تا ورود اورژانس به مراقبت از مصدوم ادامه دهید.
اگر مصدوم بیهوش است
3-سریعا با اورژانس تماس بگیرید. 4- از حرکت دادن مصدوم جدا پرهیز کنید. 5-به بررسی علائم حیاتی مصدوم بپردازید و در صورت نیاز به تنفس و یا احیاء قلبی ریوی را اعمال کنید.
توجه : در حین بررسی تنفس از حرکت و عقب بردن سر مصدوم جدا خودداری کرده و فقط با روش مناسب فک او را باز کنید.
6- سر و ستون مهره ها ی مصدوم را در وضعیتی که قرار دارد کاملا ثابت نگه دارید. 7- مصدوم را گرم نگه داشته و اقدامات مربوط به شوک را بکار بندید. 8- تا ورود اورژانس به مراقبت کامل از مصدوم ادامه دهید.
تاریخچه cpr و سیر تحول آن مقدمه:
از زمانهای گذشته در کشورهای مختلف طرق گوناگونی برای نجات بخشی و بهوش آوری افراد غریق متداول و معمول بوده که بهنگام وقوع حوادث از آن استفاده می شد. هر یک از این روشها در عصر خود بهترین کمک به غریق بوده و اغلب سبب نجات شخص آسیب دیده می شد. بدون تردید هیچ خدمتی ارزشمند تر از جان دادن دوباره به آدمی که زندگیش را از دست می دهد نیست.انسان برای تحقق این آرزو مراحلی را پشت سر گذاشته است که در این جا باختصار سیر پیشرفت این فن (تنفس مصنوعی و ماساژ قلبی )بازگو می کنیم.
روش شلاق زدن

در این طریقه غریق را به فلک می بستند و شلاق می زدنند گاهی روش فوق را با استفاده از چوب،برگهای گزنه که دارای تیغ های ریزی است استفاده می نمودند یا با پارچه ای مرطوب برای بازگشت بیمار به حالت اولیه او را می زدند.

روش داغ کردن

گاهی با ریختن خاکستر داغ و آتش و باریختن آب جوشان و سوزاندن فضولات خشک حیوانات بر روی شکم غریق برای نجات او عمل می کردند و برای نجات مجدد حرارت در بدن سرد و بیجان وی این روش نیز در ازمنه قدیم بکار می رفت.

روش دمیدن

در سال1530 پاراسلوس اولین کسی بود که با وسیله مخصوصی که شبیه دم آهنگری بود هوا را به داخل ریه شخص غریق می دمید.این روش حدود سیصد سال در سراسر اروپا برای دادن تنفس مصنوعی به بیماران یا غریق مورد استفاده قرار گرفت.

روش ضد عفونی کردن

در سال1711 میلادی سرخ پوستان ساکن آمریکای شمالی برای احیا مبادرت به دمیدن دود بداخل مثانه حیوانات می کردند و پس از پر شدن مثانه از دود آنرا به مقعد بیمار و یا غریق می دمیدند این روش تا سال 1767 در انگلیس استفاده می شد و روش ضد عفونی کردن با دود بطور موفقیت آمیز در مستعمرات آمریکا نیز بکار برده می شد.

بکار بردن بشکه

در حدود همان سالهای 1773غریق را بصورت دمر بر روی بشکه جوبی قرار داده و نجات دهنده با دو دست پاهای غریق را گرفته و سپس بشکه را به طرف جلو و عقب می غلطاندند.غلطاندن بشکه به سمت جلو سبب می شد که فشار بر روی سینه کاسته شود و در نتیجه آزاد شدن سینه هوا داخل ریه ها شود (دم) و غلطاندن بشکه به طرف عقب موجب برخورد سینه با بشکه و در نتیجه فشار به سینه شده و باز دم انجام گیرد . این روش هنوز در کنار پلاژ ها و دریا مرسوم است.

روش به حالت معکوس قرار دادن
در سال 1770میلادی به مچ پا های غریق طناب بسته و با استفاده از شاخه درخت و یا هر وسیله دیگر بیمار را بحالت معکوس بطریقی که پا ها در بالا و سر وی را پایین باشد قرار میدادند ودر نتیجه فشار زیادی که به سینه مغروق وارد می شد هوا از ریه ها خارج می گردید پس از آن هنگامی که طناب را آزاد کرده و غریق را روی زمین قرار می دادند فشار بر روی سنه قطع شده و هوا داخل ریه ها می گردید. این عمل را به دفعات تکرار می ککردند تا غریق بهوش آمده و تنفس طبیعی خود را شروع نماید. این روش بیشتر درانگلستان وقسمتهایی از اروپا وآمریکا ب کار برده می شد.

روش اسبی

در سالهای 1812 غریق یا بیمار را بر روی شکم روی اسب می خواباندند و سپس اسب را یورتمه می بردند. چون در یورتمه،بدن بیمار به طرف بالا و پایین حرکت و جهش می کند در نتیجه در بالا رفتن سینه غریق از اسب جدا شده منبسط سده و هوا داخل ریه می شده و لحظه پایین افتادن سینه غریق با پشت اسب برخورد نموده و در نتیجه فشار بر روی سینه هوار ا از ریه خارج می کرده است.

روش دال ریچیل

در سالهای 1831 یک تیکه پارچه طویل و دراز به دور سینه غریق می بستند و دو نفر نجات دهنده آن را از دو طرف می کشیدند و سپس آن را رها می ساختند. کشیدن و رها کردن پارچه سبب فشار بر قفسه سینه و رها شدن آن ودر نتیجه عمل دم و بازدم می شده است.

روشهای نوین

به هر حال با پیشرفت زمان و تکوین اندیشه های بشری در سال1856 دکتر مارشال هال اولین روش تنفس مصنوعی را به طریق اصولی متفاوت، یعنی فشار به پشت غریق ابداع کرد در این روش بیمار را از وضعیت روی شکم به طرف پهلو غلطانده و پس از لحظه ای توقف مجددا وی را به حالت اولیه برگردانده و سپس با دستها به پشت او فشار می آوردند.
یکسال پس از آن در سال1857سیلوستر روش دیگری را به نام سیلوستر معرفی کرد.در این طریقه بیمار را روی پشت خوابانده سپس با حرکت دست ها روی سینه وی فشار می دادند.در سال 1903 یک فیزیوتراپ انگلیسی به نام دکتر شارپکس شیفر روش ذیگری به نام خود بوجود آورد این روش از سال 1907 در آمریکا نیز پذیرفته شد و اجرای آن تا سال 1951 ادامه داشت.در سال 1935 کلنل هولگر نیلسن در دانمارک روش نیلسن را ابداع کرد بزودی در آمریکا و اکثر کشور ها رایج شد بدین ترتیب که یک نفر بازوهای غریق را بالا می کشد و بر میگرداند و دیگری از پشت روی انتهای ششها فشار وارد می کند.پس از آن یکی از پزشکان آمریکا در یافت که روش شیفر در کلیه خفگی ها و بیهوشی ها آنچنان که باید موثر نیست لذا سازمانها و مدارس پزشکی آمریکا تحقیقات و آزمایشات دامنه داری را برای پیدایش روشهای دیگر انجام داد. کمیته تحقیقات و پزشکی آمریکا سر انجام پس از آزمایشهای متعدد روش تنفس مصنوعی دهان به دهان و یا دهان به بینی و ماساژ قلبی را موثر تشخیص داد و عملی ترین روش برای کلیه بیماران در سنین متفاوت معرفی نمود.
درسال 2003 آخرین شیوه ای که بطور آزمایشی مورد استفاده قرار گرفته است CPRمعکوس بر روی پشت است.این روش توانست خون را بهتر به جریان اندازد.پس از ده ها سال یک بررسی آزمایشی مجددا پیشنهاد تغییری اساسی در CPR میکند. باین معنی که این عملیات بر روی بیمارانی که بر روی شکم قرار گرفته اند انجام پذیرفته و نتایج بسیار خوبی در ایجاد و افزایش جریان و فشار خون در مصدومین را نسبت به هنگامی که بشکل استاندارد روی پشت قرار گرفته اند نشان داده. این عملیات که به CPR معکوس شهرت دارد را محققین دانشگاههای Johns Hopkins و Columbia انجام داده اند. و در ژورنال احیا journal resuscitation منتشر کرده اند.
انجام عملیات CPR در حالت خوابیده بر روی شکم در مرکز پزشکی کلمبیا بر روی شش فرد با وضعیت بحرانی که پیش از آن تحت مراقبتهای ویژه قرار داشتند و ضربان قلب خود را از دست داده بودند، و عملیات CPR استاندارد بر روی آنها در مد ت کمینه نیم ساعت به نتیجه نرسیده بود آزمایش شد.
محققین عقیده دارند نتایج ثابت میکنند ما پس از بررسی بیشتر در این زمینه قادر خواهیم بود این شیوه را در مورد کلیه بیماران بسط دهیم.
غرق شدگی
غرق شدگی از علل مرگ و میر بچه ها و نوجوانان است . عوامل زمینه ساز عبارتند از : بیماری صرع ، عقب ماندگی ذهنی ، نداشتن آشنایی کافی با قوائد شناگری ، افزایش استفاده از قایق های روباز و تندرو به خصوص شنا در مناطق حفاظت نشده .

غرق شدگی هنگامی اتفاق می افتد که کسی در مایعاتی مثل آب تنفس کند نشانه های غرق شدگی ممکن است در اثر مایع استنشاق شده یا با اسپاسم رفلکسی در حنجره اتفاق بیفتد

در 10 تا 20 درصد از غرق شدگی های واقعی، فرد به دلیل اسپاسم رفلکسی جان خود را از دست می دهد و هیچ مدرکی دال بر آسپیراسیون (تنفس در مایع) وجود ندارد. آسپیراسیون آب تمیز تعادل الکترولیتی بدن را به هم زده و باعث پاره شدن گلبولهای خون می شود. آسپیراسیون آب مایع را به داخل ریه ها و از آنجا به جریان خون کشانده و موجب تورم ریوی (تجمع مایع در ریه ها) می شود.

علائم و نشانگان :

نشانه های غرق شدگی عبارت است از : سرفه، خفگی، استفراغ، تنفس بریده بریده gasping، تنگی نفس، لبهاوزبان کبود، دندان قروچه، خلط کف آلود، نبض ضعیف، تنفس ضعیف، قطع تنفس و اغماء

اقدامات اولیه :

در مواجه به فرد عرق شده ، باید ابتدا وی را به کمک وسایلی از قبیل حلقه نجات ، تکه الوار یا طناب بلند از آب خارج کرد . باید این نکته را در نظر داشت که تنها زمانی فرد می تواند مستقیماً اقدام به نجات مصدوم کند که ، اولاً دوره آموزش نجات غریق را گذرانده باشد و ثانیاً از نظر بدنی به اندازه کافی قوی باشد ، چرا که امکان غرق شدن یک ناجی فاقد صلاحیت بسیار زیاد است .

باید بلافاصله پس از خروج مصدوم بیهوش از آب ، دهان وی را از گل و لای و شن پاک کرد . نباید وقت را برای خارج کردن آب از ریه ها و معده هدر داد . به وضعیت تنفسی و ضربان قلب دقت شود . چنانچه تنفس خودبخودی از کار افتاده است ، فوراً تنفس مصنوعی شروع شود و چنانچه ضربان قلب از کار ایستاده است به سرعت ماساژ قلب به طور صحیح و اصولی انجام گردد . مجدداً تأکید می شود ، نباید وقت را برای خارج کردن آب از ریه ها تلف کرد ، چرا که با دادن تنفس مصنوعی قوی و مناسب تمام آب از ریه ها جذب بدن می شود . در اوایل تنفس مصنوعی قدری مشکل است ولی با جذب آب به بدن ، تنفس دادن راحت تر می شود . اگر طی عملیات احیاء فرد مصدوم استفراغ کرد ، فوراً او را به پهلو برگردانده تا مواد مستفرغه وارد ریه ها نشود . گاه ممکن است طی تنفس مصنوعی ، مقداری هوا وارد معده شود که خطر استفراغ دارد . در چنین مواردی فرد مصدوم را به شکم خوابانیده و دست های خود را به صورت ضربدر به دور شکم حلقه نماید و مختصری بالا بکشد تا هوا و آب از معده اش خارج شود . باید توجه داشت این عمل تنها در مواردی که اشکال تنفسی وجود ارد ، انجام شود .

نکته :

در فردی که به داخل آب های کم عمق شیرجه رفته و با سر به زمین برخورد کرده است ، خطر قطع نخاع گردنی و فلج اندامها وجود دارد ، در مواجهه با چنین مواردی هنگام جابجایی و عمل احیاء* باید بسیار احتیاط نموده و سعی کرد تا کوچکترین حرکتی به سر و گردن وی وراد نشود .

در خاتمه باید متدکر شد تمام افراد غرق شده پس از نجات و اقدامات اولیه حتی اگر کاملاً* هوشیار باشند ، باید به سرعت به بیمارستان منتقل شوند ، چرا که آب جذب شده می تواند عوارض خطرناک و کشنده ای برای فرد داشته باشد .

عوارض جانبی: آسیب ریوی، ورم مغزی، نارسایی کلیه، آسیب قلبی
چگونه به افراد غرق شده کمک کنیم
حوادثی  که  اطراف  آب  رخ  می دهند، ممکن  است  افرادی  از هر گروه  سنی  را گرفتار کنند. کودکان  کم سن  حتی  در آب های  بسیار کم عمق  هم  در معرض  خطر هستند.
با این  حال ، اکثر موارد غرق شدگی  شامل  افرادی  است  که  مشغول  شنا در جریان های  قوی  یا آب ها بسیار سرد بوده اند و یا پس  از مصرف  الکل ، به  شنا یا قایق سواری  پرداخته اند.

خطرات  آب  سرد
آب های  آزاد حتی  در تابستان  هم  سرد هستند. درجه  حرارت  دریا از 15-5 درجه  سانتیگراد متغیر است ؛ آب های  داخلی  حتی  می توانند (از این  هم ) سردتر باشند.
آب  سرد، خطرهای  پیش  روی  غریق  یا منجی  غریق  را افزایش  می دهد چون  می تواند منجر به  موارد زیر شود:
نفس  نفس  زدن  غیرقابل  کنترل  در زمانی  که  شخص  وارد آب  می شود و به  دنبال  آن ، خطر استنشاق  آب
افزایش  ناگهانی  فشار خون  که  می تواند زمینه ساز حمله  قلبی  باشد.
ناتوانی  در شنا کردن  به طور ناگهانی
کاهش  درجه  حرارت  در صورتی  که  شخص  مدت  زیادی  در آب  بماند یا با وزش  باد مواجه  شود.

دسترسی  به  غریق  در صورت  امکان ، از ورود به  آب  برای  نجات  غریق  خودداری  کنید. در عوض ، یک  شی ء دراز مثل  یک  قطعه  چوب  را نگه  دارید تا غریق  بتواند آن  را بگیرد، سپس  وی  را به  سوی  خشکی  بکشید.
احتیاط!
اگر غریق بیهوش است، وی را کاملاً از آب بیرون آورید و طوری جا به جا کنید که سرش پایین تر از قفسه سینه اش قرار گیرد تا در صورتی که استفراغ کرد، از راه های تنفسی محافظت کرده باشد.

آنچه  شما می توانید انجام  دهید
اولین  اولویت  شما آن  است  که  با کمترین  خطر، غریق  را به  سطحی  خشک  منتقل  کنید. بی خطرترین  راه  برای  نجات  یک  غریق ، آن  است  که  خود روی  خشکی  بمانید با دست  خود یا یک  تکه  چوب ، شاخه  یا طناب ، او را از آب  بیرون  بکشید؛ راه  دیگر آن  است  که  یک  تیوب  به  سوی  غریق  پرتاب  کنید.
اگر یک  منجی  غریق  کارآزموده  هستید و یا غریق  بی هوش  است ، ممکن  است  مجبور باشید به  آب  بزنید یا به  سمت  غریق  شنا کنید و وی  را به  سمت  خشکی  بکشید.
به  آب  زدن  بی خطرتر از شنا کردن  است . وقتی  غریق  را از آب  خارج  کردید، در صورت  امکان  وی  را در برابر وزش  باد محافظت  کنید تا بدن  او بیش  از پیش  دچار لرز نشود.
سپس  اقدامات  درمانی  مربوط  به  غرق شدگی  را اجرا کنید و عوارض  مربوط  به  سرمای  شدید را مداوا کنید (مبحث  « کاهش  دمای  بدن  » را ببینید). حتی  در صورتی  که  به نظر می رسد غریق  کاملاً بهبود یافته  است ، شرایط  انتقال  یا بردن  وی  به  بیمارستان  را مهیا کنید.
در صورت  لزوم  و یا در صورتی  که  کاملاً دستپاچه  شده اید، آمبولانس  درخواست  کنید.
رشته های مسابقاتی نجات غریق
با توجه به تفاوت موجود میان شرح وظیفه فدراسیون نجات غریق با سایر فدراسیون های ورزشی و مسئولیت خطیر این فدراسیون در نظارت بر اماکن شناوری و نجات جان انسانها و با هدف آماده سازی هر چه بیشتر منجیان غریق در رشته ای ذیل برگزار می گردد:

 

1- 200 متر شنای با مانع
2- 450 متر شنای با مانع(تیمی)
3- 50 متر حمل آدمک
4- 425 متر حمل آدمک
5- 100 مت منجی غریق
6- 200 متر منجی غریق سوپر
7- 100 متر نجات ترکیبی
8- 450 متر حلقه نجات(تیمی)
9- 100 متر حمل آدمک با فین
10- 450 متر نجات ترکیبی (تیمی)
11- عکس العمل در برابر موقعیت های ساختگی اضطراری
12- 100 متر نجات با قایق